نظام آموزشي كشورهاي جهان

• ملاحظات
• جمعيت
• ارتباطات
• سياست آموزشي
• ساختار آموزشي
• آموزش پيش دبستاني
• آموزش همگاني
• آموزش پايه
• آموزش پيش دانشگاهي
• آموزش ابتدايي
• آموزش متوسطه
• آموزش عالي
• آموزش غيررسمي
• آموزش از راه دور
• آموزش بزرگسالان
• آموزش معلمان
• آموزش استثنايي
• اصول و اهداف آموزشي
• دستاوردهاي آموزشي
• معضلات آموزشي
• اصلاحات آموزشي
• ارزيابي تحصيلي
• قوانين اصلي قانون اساسي
• مديريت آموزشي
• بودجه آموزشي

ساختار آموزشي > آموزش بزرگسالان

آموزش بزرگسالان

تاريخچه و اهداف آموزشي

سالها قبل ، هدف از آموزش بزرگسالان مبارزه با بي سوادي كامل بود و اين نوع بي سوادي مطمئناً كاهش يافته است.نوع ديگر بي سوادي كه به اندازة بي سوادي كامل نگران كننده و همه گير است وجود دارد و ما آنرا به عنوان بي سوادي كاركردي از نظر مي گيريم كه در برگيرندة افرادي چه داراي مدرك تحصيلي و چه بدون مدرك است كه قادر به فهم يك متن مربوط به زندگي روزمره نمي باشند.تغيير كيفي در مواد و يادگيري باعث پيشرفت در وسايل آموزشي جديد شده است و اين وسايل جدا از آن وسايلي مي باشد كه در گذشته هاي دور كه مشكل اصلي آموزش بزرگسالان به خواندن و نوشتن و حساب كردن بود، مورد استفاده قرار مي گرفتند.مدارس عمومي قديمي در سال 1947 تأسيس شدند و درسال 1982 از بين  رفتند . در حال حاضر دوره هاي آموزشي ( براي گرفتن مدرك دورة ابتدايي ) و دوره هايي براي شاغلان ( براي گرفتن مدرك دورة راهنمايي ) داريم و اين دوره ها در آغاز براي آندسته از افرادي بود كه قبلاً استخدام شده اند و يا قراردادهاي كارشان در حدود 150 ساعت در سال به آنها اجازة حضور دركلاسها را مي دهد.درسال گذشته تعداد شاغلان حاضر در كلاس درس بطور قابل ملاحظه اي كاهش يافت و در دوره هايي كه در حال حاضر برگزار ميشود.براي اين افراد ، اشخاص بيكار، خانمهاي خانه دار، افراد جوان بالاي 15 سال و اخيراً مهاجران كشورهاي جهان سوم مي باشند .

نهادهاي مركزي

مراكز محلي در تعيين مكانهايي براي شناسايي نيازها ، برنامه ريزي ، هماهنگ سازي ، فعال كردن و ادارة ابتكارهاي آموزشي و تربيتي براي بزرگسالان و همچنين براي جمع آوري و پخش اسناد و مدارك ظاهر مي شوند. بطور كلي آنها در يك مقطع مشخص عمل مي كنند و وظيفة هماهنگ كردن پيشنهادهاي آموزشي و تربيتي برنامه ريزي شده در عرضه شان را دارند . اين مراكز، مرجع تربيتي و اجرايي خود  را در مدرسة (ابتدايي ، راهنمايي ) دارند كه فعاليتهاي آموزشي بزرگسالان در محدودة تحت پوشش آنها صورت مي گيرد .

مراكز منطقه اي در سال 1996 ، 29 ژانويه تأسيس شدند و مي توانند فعاليتهاي زير را ارائه دهند :

ـ  پذيرش ، مشورت و راهنمايي

ـ  آموزش مجدد و كاربردي اوليه ، نظر به امكان دسترسي به مقاطع بالاتر آموزشي و تربيت

ـ  زبان و يادگيري زبان تخصصي

ـ  يادگيري و توسعة آموزشي شغلي اوليه كه داراي شرايط لازم مي باشد .

ـ  ورود مجدد به سيستم آموزشي و تربيتي به شيوة فرعي .

كليه بزرگسالان ميتوانند به فعاليتهاي مراكز دست يابند و براساس اولويت همة بزرگسالاني كه در گرفتن مدرك تحصيلي اجباري مردود مي شوند و آنهايي كه داراي مدرك تحصيلي اجباري مي باشند ، مي توانند دوباره به دوره هاي آموزشي و تربيتي برگردند.

 كلاسهاي شبانه براي دانش آموزان شاغل در دورة راهنمايي پيشرفته در سال 1964 ، يك سري قوانين براي تأسيس مدارس راهنمايي پيشرفته با كلاسهاي شبانه براي افراد شاغل يا افرادي كه بطور موقت استخدام شده اند ، وجود داشته است.فقط مدارس فني بر اساس قوانين ، شروع به كار مي كردند زيرا ، اين نوع  آموزش با تقاضاي بيشتري رو به رو ميشد و بعداً اين قوانين به مدارس ديگر نيز گسترش يافت .

سياستهاي آموزشي

استراتژي دولت براي بررسي تحصيل بزرگسالان ،طي دهه90 برطبقه بندي بزرگسالان به طبقات مختلف جمعيتي برحسب تقدم تحصيلاتي استوار بود.

استراتژي دولت در قبال آموزش بزرگسالان عمدتا بر كاهش نرخ بيسوادي در ميان اقشار محروم از تحصيل يا افراد كم سواد تاكيد دارد. بي سوادي و نداشتن سواد پايه اي و اوليه مي تواند به عنوان يك مشكل به جامانده  از نيمة اول اين قرن به حساب آيد مشكلي كه هنوز دولت و همچنين عامة مردم نتوانسته اند بر آن فائق آيند.اين مسئله درجريان زندگي جديد انسان ها و آموزش همگاني دراين مورد غفلت قرارگرفته شد ، بنابراين تحصيل بزرگسالان در ايتاليا و بسياري از ديگر كشورها مأموريت خود را تغيير داده ودرصدد مهيا كردن حداقل ميزان تحصيل به بيسوادان و بزرگسالاني كه تحصيلات ابتدايي را در سن مربوطه انجام نداده اند،برآمده است.

معضلات اساسي

اصلي ترين معضل حوزه آموزش بزرگسالان ،نرخ بالاي بي سوادان (14/20%) و تعداد افراد بزرگسالاي است كه هنوز مقطع آموزش ابتدايي را به پايان نرسانده اند (%2/ 12)

و اين درحاليست كه حضور كليه افراد در مراكز آموزش ابتدايي ازسال 1860اجباري اعلام شده است.

اقدامات آموزشي

از جمله اقدامات به عمل آمده در راستاي كاهش نرخ بيسوادي و توسعه آموزش بزرگسالان ميتوان از موارد ذيل نام برد:

. اجباري سازي حضور افراد در كلاسهاي آموزش ابتدايي از سال1860

. اجباري سازي حضوركودكان درمدارس حداقل براي مدت 2 سال از ابتداي استقلال كشور و تصويب قانون Casati Law طي سال 1923

. افزايش دوره تحصيلات اجباري به 5 سال براي همه درسال 1923

. با تمام اين تفاسير دربسياري از موارد اين اجباركاملاً مؤثرنبود،زيراهيچ امكاني براي رديابي كودكاني كه در كلاس ها شركت نمي كردند وجود نداشت.

. اجباري سازي حضور افراد در كلاسهاي مقطع متوسطه طي سال 1962 

. عدم نياز بسياري از مشاغل به تحصيلات حتي در سطح ابتدايي و بي توجهي سياست گذاران به اين مساله

. تعلق 5/17 درصد از كل جمعيت به افراد بزرگسال كه يا بيسواد و يا كم سواد مي باشند.

. بنابراين نسبت قابل توجهي از جمعيتي كه اكنون بالاي 40 سال دارند در هيچ كلاس اجباري و يا به موازات آن هيچ واحد آموزش حرفه اي از مدارس فني و حرفه اي شركت نكرده اند.

. احداث تعداد350 دانشگاه نسل سوم كه بسياري از آنها توسط ادارات ، سازمانها يا افراد شخصي مورد حمايت و ضمانت قرارگرفته و توسط مقامات محلي يا استاني مورد حمايت مالي قرارميگيرند.هدف اصلي اين دانشگاه ها افزايش تمايل به يادگيري و يا دوباره يادگيري درافراد است.اين واحدها به منظورگرفتن و بدست آوردن كيفيت نيست بلكه براي فراهم آوردن زمينه اي در مردم براي يادگيري مسائل جديد ، دوره كردن اطلاعات گذشته ، تمرين فعاليت هاي فرهنگي و . . . مي باشد و اين تفاوتي است كه بين اين واحدها و واحدهاي ارائه شده به جوانان وجود دارد.اين برنامه ها براي بزرگسالان جوان و پير كه نياز به افزايش و پيشرفت آموزش اوليه دارند طرح ريزي شده است

. اجراي برنامه هاي Socrator درحوزه آموزش بزرگسالان با هدف تشويق افراد بزرگسال به تحصيل و آزمايش و تجربه و روش هاي آموزش بزرگسالان

. افزايش چشمگير تعداد افراد بزرگسال در دوره هاي آموزش بزرگسالان

طي دهه90،بيش از300000 نفرازبزرگسالان درانواع واحدهاي تحصيلي شركت كرده اند.