نظام آموزشي كشورهاي جهان

• ملاحظات
• ارتباطات
• جمعيت
• تاريخچه آموزشي
• ساختار آموزشي
• آموزش پيش دبستاني
• آموزش پايه
• آموزش ابتدايي
• آموزش متوسطه
• آموزش عالي
• آموزش معلمان
• آموزش بزرگسالان
• آموزش غيررسمي
• معضلات آموزشي
• اصلاحات آموزشي
• توسعه آموزشي
• همكاريهاي آموزشي
• اصول و اهداف آموزشي
• اولويت ها و علايق آموزشي
• قوانين آموزشي
• مديريت آموزشي
• بودجه وهزينه هاي آموزشي

ساختار آموزشي > آموزش بزرگسالان

آموزش بزرگسالان

رشد سريع صنعتي سازي تأثيرات عظيمي بر زندگي شهري و روستايي ژاپن داشته است . با وجودي كه مكانيزه شدن كشاورزي گسترش يافته است امّا هنوز جوانان تمايل به ترك خانه دارند و براي كار به ادارات و كارخانه هاي شهرهاي كوچك و متوسط مجاور مي روند ، و كشاورزي و كشت و زرع را در دستان سالمندان، زنان، و امثال آن رها مي سازند. بعلاوه با گسترش سريع تأثيرات رسانه هاي جمعي چون تلويزيون در سراسر كشور ، مناطق روستايي و صنعت  كشاورزي ، برخي از ويژگيهاي زندگي جمعي گذشته را از دست داده اند.

ساختار آموزشي

آموزش بزرگسالان به طور اعم براي بزرگسالان و با هدف همكاري با آموزش مهارتهاي حرفه اي و ارتقا دانش و فرهنگ عمومي برگذار مي شود .با اين حال، با فعاليتهايي كه ويژه زنان صورت مي‌گيرد، بطور جداگانه و به عنوان آموزش زنان برخورد مي‌شود. علاوه بر فراهم آوردن فرصتهايي جهت يادگيري زمينه هاي مختلف و تربيت رهبر در آموزش زنان به فعاليتهاي منطقه اي چون ارتقا پروژه هاي داوطلبانه زنان و ساخت تالارهاي زنان نيز از طريق آموزش جامه عمل پوشانده مي‌شود. تعداد كلاسهاي زنان كه در سال 1995 سازماندهي شدند، بالغ بر 350750 بوده، و جمعاً 720/181/1 شركت كننده داشت. از زمان آماده سازي برنامه فعاليت داخلي توسط دفتر نخست وزيري به مناسبت روز جهاني زن در سال 1976، برخورد با مشكلات زنان بخش عظيمي را در آموزش زنان اشغال كرده است. با اين حال، هنوز تاكيد اصلي بر آموزش مربوط به خانه داري و زندگي خانوادگي مي‌باشد.براي بزرگسالان به طور اعم، گونه گسترده اي از فرصتهاي آموزشي فراهم مي‌شود، كه شامل مدارس بزرگسالان، كنفرانسهاي دانشگاه دولتي و امثال آن مي باشند.نهادهاي محلي و شهرداريها ميزاني از فعاليتها و تسهيلات را با عناوين گوناگون ارائه ميدهند . درسال 1995 ، 220/ 188 كلاس ويزه بزرگسالان با بيش از 883/362/12 شركت كننده سازماندهي شدند.موضوع اصلي دروس ، ارتقا ء آموزش خانواده وبهبود زندگي خانوادگي ميباشد (تقريبا 4/36 درصد) فرهنگ عمومي و آموزش زيبايي شناسي (9/25درصد) بدنسازي و سرگرمي (9/9 درصد) رابطه صميمانه شهروندي و شناخت بدني (4/10 درصد ) و پيشرفت مهارتهاي فني و حرفه اي (808 درصد ) ميباشد. از سال 1977 ، وزارت آموزش مسئوليت نظارت بر عملكرد مراكز آموزش بزرگسالان را عهده دار گرديده و شهرداريها را تشويق نمود تا دوره هاي دانشگاهي بزرگسالان را ايجاد نموده و از آنها حمايت كنند. اين دوره ها به شكلهاي گوناگون ميباشد ، كه دوره هاي ويژه در مراكز اجتماعي ، كنفرانسهاي عمومي دبيرستانها و دانشگاهها ، دوره هاي ويژه در كتابخانه ها ، موزه ها ، موسسات تحقيقي و دوره هايي را شامل مي شود كه از بخش برنامه ها بعنوان وسايل آموزشي استفاده مي كنند. دوره هاي مكاتبه اي نيز فرصتي جهت يادگيري گونه هايي از مهارتهاي حرفه اي و مهارتهاي زندگي روزمره فراهم مي آورند ، و ميزان وسيعي از موضوعات ارائه شده در دوره هاي تعداد زيادي از سازمانها را دربرميگيرند.وزارت آموزش دوره هايي را تاييد وبكار ميگيرد كه توسط مدارس يا موسسات غيرانتفاعي اداره ميشوند و بمنظور ارائه همكاري با تقويت آموزش اجتماعي در نظر گرفته مي شوند.دانشگاه هوايي كه بعنوان موسسه اي با جايگاه حقوق ويژه درجولاي 1981 تاسيس شد،درسال 1985 شروع به پذيرش دانشجو كرد و فرصتي جهت ثبت نام در موسسه آموزش عالي و مطالعه در منزل را بدون شركت در امتحان ورودي فراهم كرد و انتظار ميرود سهم عظيم و قابل توجهي در بهبود فرصتهاي آموزشي داشته باشد.آموزش از طريق برنامه هاي راديويي يا تلويزيوني،مطالعه متون و يا حضوردر محل دانشگاه صورت ميگيرد.

آموزش بين الملل

تأسيس مدارسي جهت جوانان ژاپني ساكن كشورهاي خارجي ، با آموزش به زبان مادري ،‌چيزي جديد نيست كه از جنگ جهاني دوم به بعد به ظهور رسيده باشد .تعداد قابل توجهي از اين گونه مدارس زير نظر سيستم آموزش قبل از جنگ وجود داشته است . نخستين مدرسه از اين نوع كه توسط دولت در نظر گرفته شد ، مدرسه ژاپني تأسيس شده در سال 1906 در اينكون كره بود و تا سال 1945 ، 750 مدرسه وجود داشت كه اكثر آنها در آسيا قرار داشتند  درحال حاضر ، 95 مدرسه ژاپـني در خارج از كشور وجود دارند كه تحت كنـترل مستقيم وزارت آمـوزش مي بـاشنـد.بعلاوه ، تعداد قابل توجهي مدارس خصوصي متعلق به مؤسسات بازرگاني و غير رسمي وجود دارند كه توسط آنها عمل مي كنند و آموزش تكميلي ارائه مي دهند . در زمانهاي پيش از جنگ ، مدارس ژاپن اساساً در مناطق گوناگون آسيا تأسيس مي شدند، امّا در حال حاضر آنها در سراسر جهان گسترس يافته اند كه آمريكا و اروپا را هم شامل مي شود.در رابطه با كودكان ژاپني و جواناني كه بعد از دوره هاي زندگي در خارج از كشور به وطن بازگشته اند اقدامات گوناگوني جهت فراهم آوردن تسهيلات آموزشي آنان انجام شده است ، كه شامل ادغام آنها در كلاسهاي معمولي مدارس ملي ، دولتي و خصوصي ،‌ يا سازماندهي كلاسهاي ويژه براي آنان بوده است . اصلاحاتي در مورد سيستم امتحان ورودي نيز انجام شده تا سعي كنند نيازهاي چنين كودكاني را برآورده سازند . نياز به چنين اقداماتي با افزايش تعداد خانواده هاي ژاپني كه در نتيجة توسعه داد وستد ژاپن در كشورهاي خارجي مدتي طولاني در خارج از كشور زندگي كرده اند ، مطرح شده است . با وجودي كه جواناني كه مدتي طولاني در خارج از كشور سكونت داشته اند در مدارس ژاپني محلي حضور مي يابند ، اغلب هماهنگ شدن با شرايط ويژة زندگي مدرسه ژاپني را دشوار يا غير ممكن يافته اند، و مسئله آموزش افرادي اين چنين كه به وطن بازگشته اند به مشكل اجتماعي مهمي مبدل شده است .از اينرو ، آموزش ويژه با تعيين معلّمان تمام وقت براي مدارس خصوصي ، مدارس ملّي ( مدارس تحت پوشش دانشگاهها ) ، و بويژه مدارس دولتي بخشهاي مختلف كشور فراهم آمده است. ،‌تعداد اين مدارس نيز به تدريج رو به افزايش است .

از هنگام از سرگيري روابط ديپلماتيك ميان چين و ژاپن در سال 1972 ، كودكان با ملّيّت ژاپني سرگردان در چين ، پس از جنگ جهاني به كشور مطبوع خود بازگردانده شده اند. از 31 دسامبر 1996 به بعد ، 363/7 نفر (‌كودك و خانوادة‌ آنها ) به كشور بازگردانده شده اند .در سال 1995 ، 430 كودك زاپني كه در كشورهاي خارجي به سر مي بردند در مدارس ابتدايي و مقدماتي و تكميلي متوسطه  ثبت نام كردند .

آموزش اجتماعي

در ژاپن ، آموزش خارج از مدرسه شامل آموزش بزرگسالان و تداركات(خدمات تأمين آتيه جوانان)، آموزش اجتماعي خوانده ميشود. واژه " آموزش اجتماعي"، آنطور كه در ژاپن بكار رفته است ، دلالت بر آموزشي دارد كه خارج از سيستم رسمي مدارس به جوانان و افراد بزرگسال‌ ارائه مي شود.اغلب كلاسها و دوره‌ها در زمينه آموزش اجتماعي در مجموعه اي متنوع  از تسهيلات عمومي اداره مي‌شوند. اين نوع از آموزش به جوانان شامل پسرها و دختراني ارائه مي گردد كه آموزش اجباري مي بينندو يا جوانان كارمند، و آناني مي‌شود كه كمتر از 25 سال دارند و هنوز در موسسات آموزشي حضور مي‌يابند. اغلب كلاسهاي دخترانه و پسرانه به اين سمت گرايش دارند كه علاقه دائمي به كارهاي اضافه بر برنامه درسي را در آنان القا كنند و مشوق نوآوري‌ها و استعدادهاي افراد درجهت معاشران با ديگران مي‌باشند. موضوع كلاسها شامل فرهنگ عمومي، فعاليتهاي ورزشي و تفريحاتي مي‌باشد. در سال 1995 507/85 كلاس درسراسر ژاپن سازماندهي شد كه جمعاً 000/73/5 شركت كننده داشتند.هدف از كلاسهاي جوانان مجهز ساختن آنان با دانش و يا مهارتهاي لازم كاري است. بالغ بر 148/9 كلاس با مجموع 446 /420 شركت كننده در اين راستا وجود دارد. به  منظور ايجاد تسهيلات جهت حضور جوانان كارمند بالغ بر 801/4 نفر، اين كلاسها ساعت 5 بعد ازظهر تشكيل مي‌گردند.با اين حال، تعداد كلاسها و دوره هاي مخصوص جوانان و تعداد شركت كنندگان در چنين كلاسهايي به سرعت و سال به سال رو به كاهش است. جوانان گروه سني پائين تر در ورزشهاي تفريحي يا در فعاليتهاي خدماتي داوطلبانه در سازمانهاي  دولتي يا سازمانهايي نظير آن شركت مي‌كنند، اما نسبت به آموزش نگرشي بي تفاوت يا شديداً منفي نشان مي‌دهند. سازمانهاي جوانان براي جوانان گروه سني بالاتر، مكاني جهت آموزش ايجاد مي‌كنند. در گذشته، سازمان مكاتبه اي گسترده‌اي در مناطق روستايي وجود داشت، اما با تغيير سريع ساختار جامعه، از تاكيد منطقه اي و كارهاي كشاورزي كاسته شده است و با اين وجود سازمان منطقه اي جوانان هنوز به عنوان واسطه جابجايي و آموزش جوانان نقش مهمي ايفا مي‌كند .شرايط زيست محيطي جوانان اين روزها مشكلات جدي چندي را بوجود مي‌آورد كه مسبب آنها تغييرات سريع اجتماعي، وتاكيد بيش ازحد بر دستاوردعلمي و ديگر عوامل مي باشد.سال جهاني جوانان در سال 1985 فرصتي جهت ارزيابي مجدد و جدي مشكلات تاثير گذار بر جوانان فراهم آورد ..در اغلب موارد ، آموزش اجتماعي توسط بورد آموزشي مناطق محلّي اداره ميشود. يك مشاور آموزش اجتماعي كه سمتي حرفه اي دارد، براي هر بورد آموزشي معيّن ميشود، ‌كه مسئول برنامه ريزي طرح يكساله آموزش اجتماعي، ‌و كمك به تأييد محيطي مناسب جهت آموزش اجتماعي و اجراي برنامه ها مي باشد. آموزش اجتماعي اساساً درمراكزprerectural، يا تالارهاي شهرداري محلّي ، يا سالنهاي شهر اجرا ميشود.در ژاپن مدرن، تالارهاي محلي، مراكز فرهنگي هر منطقه بوده و به اين منظور طراحي ميشوند و تسهيلاتي چون مراكز سمعي و بصري ، موزه، مراكز تفريحي و امثال آنرا شامل مي شوند. مراسم ازدواج و انواع مختلف گردهمايي ها نيز در اين مراكز انجام مي شوند. اخيراً در زمينه آموزش اجتماعي هم ، مراكز فرهنگي خصوصي بسياري بوجود آمده اند كه توسط گروههاي روزنامه اي ، گروههاي پخش ، فروشگاههاي زنجيره اي و گروههاي مالي اداره ميشوند.

نهادهاي مركزي

آموزش اجتماعي توسط مجموعه گوناگون از سازمانهايي اداره مي شوند كه از نظر ابعاد و ويژگيهاي خاص متفاوت مي باشند، و توصيف تعداد واقعي آنها بطور قطع آسان نيست. بسياري اين سازمانها كه از كنترل عمومي آزاد ميباشند، متدهاي بي نظيري از طراحي و برنامه ريزي را توسعه داده و به شكل كار آمد و سيستماتيك عمل مي كنند. سازمانهايي كه تاييد قانوني ويژه دارند، بعنوان سازمانهاي مربوط به آموزش اجتماعي شهرت دارند.درچارچوب قانوني، برخي از سازمانها بعنوان شخصي حقوقي مربوط به موسسه يا شخص حقوقي نهادين گنجانده ميشود، در حاليكه ديگر سازمانها بعنوان بخشهاي افتخاري غير الحاقي عمل مي كنند. سازمانها در چارچوب ويژگيهاي خود مي توانند به سه گروه تقسيم ميشوند:

. سازمانهايي با هدف فراهم آوردن آموزش و فرصتهاي تحصيلي براي اعضاء خود(همچون انجمنهاي كودكان، انجمنهاي منطقه اي جوانان، انجمنهاي منطقه اي زنان، PTA ها، گروههاي داراي منافع مشترك)

. سازمانهايي با هدف فراهم آوردن فرصتهاي آموزش براي اعضاء خود و درگيري در فعاليتهاي آموزش اجتماعي جهت افرادي غير از اعضاء

. سازمانهاي مجري فعاليتهاي آموزش اجتماعي(همچون فدراسيون مراكز عمومي كتابخانه اي، انجمنهاي موزه، انجمنهاي تربيت بدني، انجمنهاي سرگرمي ها و غيره)

تسهيلات آموزشي

تسهيلات آموزش اجتماعي به شكل گسترده از نظر اندازه، شكل، و عملكرد متفاوت هستند. بسياري از آنها مربوط به سازمانهاي مديريتي هستند، اما مقداري هم هستند كه هماهنگ با مفهوم منطقه اي معيني بنا شده اند كه نقش مهمي در فعاليتهاي آموزشي و فرهنگي مهمي ايفا مي كنند. مراكز عمومي، بويژه رابطه اي بسيار نزديك با زندگي دانشجويان محلي دارند.

مراكز عمومي

تا جائي كه مفهوم و تصوير مركز عمومي مد نظر باشد، قبل از جنگ جهاني دوم تسهيلات مشابهي وجود داشت، اما پس از جنگ، اين مراكز دوباره بعنوان مراكز عمومي سازماندهي شدند كه به شكلي مستقل و توسط ساكنين محلي عمل مي كنند. از آن به بعد، تعداد مراكز رو به افزايش گذاشتند، و هم اكنون نقش عمده اي در فعاليتهاي آموزش اجتماعي ايفا مي كنند.

مراكز عمومي كلاسها و دوره هاي گوناگوني را ارائه مي دهند، كنفرانسهايي برقرار مي كنند، كتابها و مطالب در دسترس را تهيه مي كنند، تربيت بدني و فعاليتهاي تفريحي را اجرا كرده، با سازمانهاي گوناگوني تماس بر قرار مي كنند، و فعاليتهايي را با هدف ايجاد تسهيلات در دسترس جهت استفاده ساكنان محلي اداره مي كنند. از اكتبر 1997 به بعد 819/17 مركز عمومي وجود داشته است ( 446/11 مركز اصلي و373/6 شعبه ) كه در 8/90 درصد شهرها ، شهرستانها و روستاهاي سراسر ژاپن بنا گرديده است. با توجه به سطح تسهيلات و تجهيزات ، مراكز زياد ديگري وجود دارند كه به ميزان بسيار محدودي عمل مي كنند ( شعبه هاي اصلي با ميانگين وسعت 330 متر مربع براي هر شعبه) ، اما در سالهاي اخير تسهيلات درجه يك و مجلل زيادي نيز مي توان يافت كه تعدادشان رو به افزايش است . تعداد مراكز عمومي مجهز به تالار نشيمن ، تالار ، اتاق نگهداري كودكان ، اتاق سمعي و بصري ، اتاق تمرين و غيره رو به افزايش است .بمنظور اجراي اين فعاليتها ، هرمركز عمومي ، سرپرست ، مدير و كاركنان ديگري در اختيار دارد . مدير ، بخصوص ، مسئول برنامه ريزي و اجراي فعاليتهاي گوناگون بوده  و به عنوان مشاور فعاليتهاي مطالعاتي انجام شده در مركز عمل ميكند.اما بعنوان متخصص ازهيچگونه جايگاه اجتماعي كه از نظر قانوني تضمين شده باشد برخوردار نيست.

كتابخانه ها

كتابخانه هاي عمومي به تلاشهاي پرشور جهت نيل به اهداف خود كه همه جا و هر زمان در دسترس همگان بودن است ، ادامه ميدهند . در سال 1997 ، 419/2 كتابخانه عمومي وجود داشت ( كه شامل686 كتابخانه سيار مي شد ) كه در سراسر مناطق ژاپن پراكنده شده بودند. 2/64 درصد شهرها ، 1/31 درصد شهرستانها ، و 1/3 درصد روستاها از كتابخانه هاي ويزه خود برخوردار ميباشند. طي سالهاي اخير ، شهرها و روستاهاي بيشتري كتابخانه هاي خود را بنا نهاده اند ، اما هنوز نابرابري هاي منطقه اي زيادي وجود دارد . مجموع ذخاير كتاب تقريبا به 000/341/247 جلد مي رسد ، و از نظر ذخيره كتاب براي هر كتابخانه يك كتابخانه تقريبا 000/939/30 جلد كتاب  دارد و كتابخانه شهرداري ( حوزه اي ) تقريبا 510/177 جلد كتاب دارد . از نظر طبقه بندي موضوعي در سال 1966 ادبيات بزرگترين بخش بوده است و بالغ بر 2/32 درصد كل كتابها را شامل مي شود ، پس از آن علوم اجتماعي ( 2/11 درصد ) ، و هنر ( 5/7 درصد) قراردارند . بر خلاف آنكه گفته مي شود علاقه به كتب چاپي رو به كاهش است ، تعداد استفاده كنندگان از كتابخانه و كتابهاي امانت گرفته شده در سالهاي اخير بطور ثابت رو به افزايش بوده  و تعداد كتابهاي به امانت گرفته شده در سال تقريبا به 378 ميليون جلد مي رسد.بخصوص بايد توجه كرد كه تعداد قابل توجه كودكان كتابخانه رو 21 درصد كل استفاده كنندگان را تشكيل ميدهند.همراه با اين افزايش دربهره جويي ، ويژگي كتابخانه هاي عمومي نيز درطول 10 سال گذشته بطور مشخص تغيير كرده است . تعداد كتابخانه هايي كه خدمات امانت دهي خود در مناطق محلي را از طريق ارائه با كامپيوتر و يا فراهم آوردن  خدمات پيشرو دربهبود مطالعه بهبود بخشيده اند نيز افزايش يافته است.با وجودمشكلات مالي كه بعنوان محدوديتهايي درمقابل توسعه خدمات عمل ميكنند،تاثير اصلاحات مديريتي در خدمات كتابخانه اي از قبل مشهود بوده است .

موزه ها

ازآغاز دهه 70 ، تاسيس موزه ها بطور ثابت افزايش يافته است و در سال 1997 تعداد كل موزه ها بالغ بر 986 عدد بوده است كه مهمترين آنها موزه هاي تاريخي (332) بوده اند و پس از آنها موزه هاي هنرهاي زيبا( 326 )، موزه عمومي ( 118) ، موزه علوم (100) و آكواريوم (39) ، باغ جانور شناسي ( 33 ) باغ گياه شناسي ( 18 ) ، باغ جانور و گياه شناسي (9) ، و موزه فضاي باز (11) مي باشد . دردهه 60 به بركت نرخ رشد بالاي اقتصاد ، موزه هاي هنري مجلل در شهرهاي بزرگ احداث شده اند ، از آغاز دهه 70 موزه ها به شكل فعال درگيرفعاليتهاي مربوط به مطالعه تاريخ محلي شده اند ومطالبي راجمع آوري نموده و آرشيوهاي تاريخ محلي و فولكلور رابه تعدادزياد بنا نهادند.درحال حاضر،نياز شديدي به كاتالوگ و مطالب جامع مشابه آنچه در دسترس كتابخانه ها مي باشد وجود دارد .

ديگرامكانات آموزش اجتماعي

علاوه بر امكانات توصيف شده در بالا تسهيلات آموزش اجتماعي شامل امكانات مورد نيازآموزش جوانان، آموزش زبان،ورزش،مراكزفرهنگي، تالارهاي رفاهي،تالارهاي كارگري، كتابخانه هاي سمعي و بصري و امثال آن مي باشد.

 درسال 1996 امكانات آموزش جوانان درمجموع بالغ بر 318/1 بود كه 226 مركز جوانان، 257 مركز عمومي جوانان داراي محل اسكان آنان، 161 مركز جوانان شهري، با هدف ارتقاء روابط دوستانه و مطالعه گروهي در ميان جوانان شهري، 304 مركز طبيعت براي جوانان جهت ارتقاء فعاليتهاي گروهي و درمحيط باز در ميان جوانان، و 99 مركز كودكان به منظور اشاعه آگاهيهاي علمي و فراهم آوردن مشاوره در فعاليتهاي زندگي روزانه را شامل ميشد.225 مورد امكانات اجنماعي نيزجهت آموزش زنان وجود دارد كه بيشتر آنها توسط شهردار يا موسسات حقوقي اداره ميشوند. آنها به روشي بي سابقه تاسيس شدند تا پايه اي جهت سازمانهاي منطقه اي زنان فراهم آورند و ويژگي آنها تخصيص امكانات مربوط به آموزش زنان به نواحي منطقه اي مي باشد.درجولاي1977مركز ملي آموزش زنان تحت حمايت وزارت آموزش احداث شد، تا بعنوان اساس آموزش زنان عمل كند.هم چنين تسهيلات آموزشي شامل مدارس ابتدايي و متوسطه، بطور گسترده و به منظور آموزش اجتماعي مورد استفاده قرار مي گيرد.بعلاوه جدا ازموسسات تحت اختيار قانوني وزارت آموزش، انواع گوناگون امكانات جهت جوانان و زنان شامل مراكز كودكان، مراكز بهبود استخدامي، و ساير مراكز يا وزارتخانه هاي ديگرعمل ميكنند، و وزارت كار، وزارت بهداشت و رفاه، وزارت كشاورزي، وجنگلباني و ماهيگيري و آژانس ملي زمين را دربرميگيرند. با اين وجود مشكلي كه هنوز حل نشده باقي مي ماند، عدم وجود همكاري كافي ميان اين امكانات گوناگون مي باشد.

آموزش كارمندان

بسياري از شركتهاي بزرگ ژاپن آموزش و پرورش فشرده اي جهت كاركنان خود دارند. شروع آن هنگامي است كه كارمندي به آن شركت مي پيوندد، و اين آموزش در سراسر دوران زندگي آن كارمند ادامه مي يابد. شركتهاي كوچك و متوسط به ميزان زيادي بر آموزش و پرورش در مراكز تخصصي و كالجهاي آموزشي حرفه اي تكيه دارند، اما بسياري از آنها هم برنامه هاي تربيتي و آموزش مشترك ارائه ميدهند. عوامل مهمي كه بايد در رابطه با آموزش درون شركتها در نظر گرفته شوند عبارتند از:

. استخدام مادام العمر

. توالي شغلي

. ارتقاء توسط سابقه خدمتي

 با توجه به اينكه سيستم استخدام مادام العمر هنوز در ژاپن غالب مي باشد، شركتها مي توانند سرمايه گذاري بخش قابل توجهي از منابع خود در آموزش را تقبل نمايند.آموزش و پرورش در چهار چوب يك شركت هم بر اساس شغل است و بر پايه و رتبه. آموزش بر اساس شغل مهارتهاي تخصصي، فروش، مهندس توليد، مهارتهاي تجاري، سلامت، مديريت، نگرشها و امثال آنرا در بر مي گيرد. آموزش بر اساس رتبه و سمت در سطوح مختلفي شكل مي گيرد و شامل كاركنان جديد، مديريت خرد، مديريت ميانه، و مديريت كلان مي باشد.در سالهاي اخير، آموزش درون شركتي، مسئوليتهاي اجتماعي زيادي را پذيرفته است، و در نتيجه دموكرات شدن مديريت، انساني شدن كار، و محبوبيت آموزش متواتر، با اين در خواست روبرو شده كه بايد مسئوليت ارائه آموزش انسان گرايانه تري را بپذيرد.