از جمله مهمترين قوانين آموزشي کشور پاکستان مي توان به قانون مصوب سال 1973درخصوص
تضمين فراهم سازي امکانات برابرآموزشي براي کليه شهروندان پاکستاني بدون توجه برمحدوديتهاي
جنسيتي، آرماني و نژادي اشاره نمود.علاوه بر اين در بند 37 قانون اساسي کشور بر اجراي
دستورات ذيل تاکيد گرديده است:
1- دولت ملزم به ارتقاء بخشي به به مصالح اقتصادي و آموزشي کشور به ويزه مناطق دور
افتاده و محروم جامعه مي باشد.
2- ريشه كن سازي بي سوادي و ارائه آموزش رايگان و اجباري در حداقل زماني ممکن
3- فراهم سازي قابليت دسترسي آسان کليه شهروندان پاکستاني به امکانات آموزش فني
و حرفه اي و آموزش عالي
4-افزايش مدت زمان آموزش ابتدايي تا سال 2010 به موجب تقويت قانون آموزش اجباري
