روستای کهن آتشکوه که در گذشته بزرگ‌تر و آبادتر بوده است، اکنون حدود 10 خانوار (30 نفر) سکنه دارد که بیشتر آنان سالخورده هستند. بسیاری از اهالی و به ویژه جوانان از روستا مهاجرت کرده و به همین سبب خانه‌های متروک فراوانی در روستا به چشم می‌خورد. روستای آتشکوه سه رشته قنات دارد که یکی از آنها از میان آبادی و دو رشته دیگر در زمین‌های زراعی اطراف جاری هستند. مردم روستا به گویش «راجی» سخن می‌گویند که یکی از لهجه‌های کهن زبان فارسی است. عمده عایدات اهالی از اشتغال به کشاورزی، گله‌داری و قالی‌بافی است که باغداری نیز به میزان محدودی در آن رواج دارد. معماری بومی و خانه‌سازی روستا (به ویژه تاق‌های گنبدی و گهواره‌ای خشت و گلی بر روی دیوارهای کوتاه) بسیار اصیل و شایسته توجه و مطالعه است. در میانه روستا بازمانده‌های یک قلعه کوچک و کهن نیز دیده می‌شود که اکنون برای نگهداری چارپایان و علوفه از آن استفاده می‌شود. روستا خط تلفن ثابت ندارد، اما بخوبی زیر پوشش شبکه تلفن بی‌سیم است.