قانون شماره 48 در سال 1992 در مورد رسانه هاي صوتي و تصويري آزادي بيان و ممنوعيت
سانسور را در رسانه هاي گروهي الکترونيکي پيش بيني کرده است.
قانون مزبور با قانون ديگري به شماره 41 در سال 1994 به نام «قانون سازمان و فعاليت
شرکت راديو و تلويزيون روماني » تکميل شد.
روماني هنوز قانون خاصي براي مطبوعات به تصويب نرسانده است.
مطبوعات
قبل از فرو پاشي کمونسيم در روماني تعداد روزنامه و هفته نامه انگشت شمار و سانسور
کامل در مطبوعات حاکم بود. اما بعد از آغاز تحولات در تاريخ 1989، تعداد نشريات اين
کشور به طور قابل باوري افزايش يافت و اکنون افزون بر 1100 روزنامه و نشريه منتشر مي
شود که بيش از يکصد مورد آن به طور روزانه به چاپ مي رسد.
شايان ذکر است که يکصد و شش روزنامه و نشريه در روماني به زبان هاي اقليت هاي قومي
از جمله مجاري، آلماني، صربي، ارمني، اوکرايني وترکي منتشر مي شود.
در زمان حاضر هيچ کونه کنترلي بر مطبوعات روماني اعمال نمي شود و وزارت فرهنگ اين
کشور از ژوئن 1990 کنترل بر مطبوعات را رها ساخت.
ذيلا به تعدادي از مهمترين روزنامه ها و مجلات و يک هفته نامه در روماني اشاره مي
شود.
1. روزنامه رمانياليبرا (روماني آزاد)
2. روزنامه کوتيديان (روزانه)
3. روزنامه اونيمتوزي لي (حوادث روز)
4. روزنامه اده وارول (حقيقت )
5. روزنامه ليبرتانئا (آزادي)
6. مجله لومه آپوليتکا (جهان سياست)
7. هفته نامه فلاکرا (شعله)
مهمترين مطبوعات
. ادوارول
. رومانيا ليبرا
. زيوا
. ليبرتاته
. كوريرل ناسيونال
. كوتيديان
. كرونيكا رومانا
. اوني منتول زيله
. ناسيونال
مهمترين خبرگزاريها
. روم پرس ( دولتي )
. مديافاكس (خصوصي)
راديو و تلويزيون
طبق آخرين آمار موجود، در روماني بيش از 6/4 ميليون دستگاه راديو و بيش از 6/4
ميليون دستگاه تلويزيون مورد استفاده مردم قرار مي گيرد.در حال حاضر سه كانال تلويزيوني
دولتي وبيش از ده كانال خصوصي در سراسر كشور برنامه پخش مي كنند .
تلويزيون
تلويزيون در روماني در زمان حکومت چائوشسکو داراي دو کانال بود که هريک به مدت دو
ساعت برنامه داشت علت کوتاه بودن برنامه همان رذياضت اقتصادي جهت پرداخت بدهي هاي خارجي،
کاهش مصرف برق و.... بوده است.
مجموعا هر يک از کانال ها به طور متوسط روزانه نيم تا يک ساعت اخبار و برنامه در
خصوص ستايش از رهبر روماني داشت. مابقي آن فولکور، فيلم مستند و غيره بود. اما بعد
از تحولات از سال 1989 در روماني تعداد کانال هاي دولتي به سه کانال افزايش يافته است
که يکي از آنها موسوم به برنامه بين المللي است علاوه بر تعداد کانال هاي دولتي، تعداد
قابل ملاحظه اي نيز کانل خصوصي گشايش يافته است که در ميان آنها آنتن يک و کانال هفت
[14] از شهرت زيادي برخودارند.
کتابخانه ها
1. کتابخانه ملي
كتابخانه ملي روماني در سال 1955 ايجاد شد واين كتابخانه در كنار كتابخانه آكادمي
روماني كه در سال 1867 ايجاد شده و تعدادي از نسخ خطي زبان فارسي نيز در آن نگهداري
مي شود از جمله مهمترين كتابخانه هاي كشور هستند. توجه مردم روماني به كتاب و كتابخواني
قابل توجه است چراكه 97 درصد از مردم باسواد هستند و قريب به 85 درصد از آنها داراي
كتابخانه هاي شخصي در منازل خويش مي باشند. درصد جمعيت داراي تحصيلات عالي نيز قابل
توجه بوده و توجه آنها به رسانه هاي گروهي نيز در اين منطقه از اروپا، از سوي بسياري
از محافل فرهنگي، منحصر بفرد توصيف شده است.
يکي ديگرازکتابخانه هاي مهم رماني موسوم به کتابخانه ملي است که جزوقديمي ترين کتابخانه
ها است. شايان ذکر است که هريک ازدانشگاههاي روماني داراي کتابخانه هاي تخصصي است به
عنوان مثال دانشکده ادبيات روماني داراي کتابخانه تخصصي خود است ساير دانشکده هاي دانشگاه
بخارست نيز هر يک داراي کتابخانه مختص به خود مي باشند. در دوران کمونيسم برخي کتب
علوم نظري در کتابخانه دانشکده تاريخ و جامعه شناسي وجود داشت که دانشجويان حق مطالعه
آنها را نداشتند علت عمده اين بود که تاريخ کشور مطابق خواست کمونيست ها بايستي تحليل
مي شد لذا کتب تاريخي قبل از دوران کمونيسم و تحليل هايي که مطابق ميل آنها نبوده در
اختيار علاقه مندان قرار نمي گرفت.
2. کتابخانه هاي کشورهاي خارجي در روماني
کشورهاي فرانسه، انگلستان، امريکا، آلمان هريک در روماني داراي کتابخانه هستند
و کتب بسيار زيادي به مناسبت هاي مختلفي به زبان کشور خودشان به طرف رومانيايي
اهدا مي کنند و بدين طريق اقدام به نفوذ فرهنگي مي کنند. هريک ازاين کشورها اساتيدي
براي آموزش زبان خود به دانشکده هاي زبان هاي خارجي دانشگاه ادبيات بخارست اعزام
کرده اند. کشورهاي امريکاي لاتين نيزمشترکا اقدام به تاسيس مرکز فرهنگي امريکاي
لاتين نموده اند و از اين مرکز کشورهاي امريکاي لاتين جهت برگزاري مراسم خود بهره
مي برند
