| | |
به نام خداوند رحمتگر مهربان | | بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ |
سوگند به فرشتگانى كه [از كافران] به سختى جان ستانند (1) | | وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿1﴾ |
و به فرشتگانى كه جان [مؤمنان] را به آرامى گيرند (2) | | وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿2﴾ |
و به فرشتگانى كه [در درياى بىمانند] شناكنان شناورند (3) | | وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿3﴾ |
پس در پيشى گرفتن [در فرمان خدا] سبقتگيرندهاند (4) | | فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿4﴾ |
و كار [بندگان] را تدبير مىكنند (5) | | فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿5﴾ |
آن روز كه لرزنده بلرزد (6) | | يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿6﴾ |
و از پى آن لرزهاى [دگر] افتد (7) | | تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿7﴾ |
در آن روز دلهايى سخت هراسانند (8) | | قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿8﴾ |
ديدگان آنها فرو افتاده (9) | | أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿9﴾ |
گويند آيا [باز] ما به [مغاك] زمين برمىگرديم (10) | | يَقُولُونَ أَئِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ ﴿10﴾ |
آيا وقتى ما استخوانريزههاى پوسيده شديم [زندگى را از سر مىگيريم] (11) | | أَئِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً ﴿11﴾ |
[و با خود] گويند در اين صورت اين برگشتى زيانآور است (12) | | قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿12﴾ |
و[لى] در حقيقت آن [بازگشت بسته به] يك فرياد است [و بس] (13) | | فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾ |
و بناگاه آنان در زمين هموار خواهند بود (14) | | فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ ﴿14﴾ |
آيا سرگذشت موسى بر تو آمد (15) | | هَلْ أتَاكَ حَدِيثُ مُوسَى ﴿15﴾ |
آنگاه كه پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا درداد (16) | | إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿16﴾ |
به سوى فرعون برو كه وى سر برداشته است (17) | | اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿17﴾ |
و بگو آيا سر آن دارى كه به پاكيزگى گرايى (18) | | فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَى أَن تَزَكَّى ﴿18﴾ |
و تو را به سوى پروردگارت راه نمايم تا پروا بدارى (19) | | وَأَهْدِيَكَ إِلَى رَبِّكَ فَتَخْشَى ﴿19﴾ |
پس معجزه بزرگ [خود] را بدو نمود (20) | | فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَى ﴿20﴾ |
و[لى فرعون] تكذيب نمود و عصيان كرد (21) | | فَكَذَّبَ وَعَصَى ﴿21﴾ |
سپس پشت كرد [و] به كوشش برخاست (22) | | ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَى ﴿22﴾ |
و گروهى را فراهم آورد [و] ندا درداد (23) | | فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿23﴾ |
و گفت پروردگار بزرگتر شما منم (24) | | فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى ﴿24﴾ |
و خدا [هم] او را به كيفر دنيا و آخرت گرفتار كرد (25) | | فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿25﴾ |
در حقيقت براى هر كس كه [از خدا] بترسد در اين [ماجرا] عبرتى است (26) | | إِنَّ فِي ذَلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَى ﴿26﴾ |
آيا آفرينش شما دشوارتر استيا آسمانى كه [او] آن را برپا كرده است (27) | | أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا ﴿27﴾ |
سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معين] درست كرد (28) | | رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا ﴿28﴾ |
و شبش را تيره و روزش را آشكار گردانيد (29) | | وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿29﴾ |
و پس از آن زمين را با غلتانيدن گسترد (30) | | وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ دَحَاهَا ﴿30﴾ |
آبش و چراگاهش را از آن بيرون آورد (31) | | أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءهَا وَمَرْعَاهَا ﴿31﴾ |
و كوهها را لنگر آن گردانيد (32) | | وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿32﴾ |
[تا وسيله] استفاده براى شما و دامهايتان باشد (33) | | مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿33﴾ |
پس آنگاه كه آن هنگامه بزرگ دررسد (34) | | فَإِذَا جَاءتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَى ﴿34﴾ |
[آن] روز است كه انسان آنچه را كه در پى آن كوشيده است به ياد آورد (35) | | يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَى ﴿35﴾ |
و جهنم براى هر كه بيند آشكار گردد (36) | | وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَى ﴿36﴾ |
اما هر كه طغيان كرد (37) | | فَأَمَّا مَن طَغَى ﴿37﴾ |
و زندگى پست دنيا را برگزيد (38) | | وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿38﴾ |
پس جايگاه او همان آتش است (39) | | فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَى ﴿39﴾ |
و اما كسى كه از ايستادن در برابر پروردگارش هراسيد و نفس خود را از هوس باز داشت (40) | | وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿40﴾ |
پس جايگاه او همان بهشت است (41) | | فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَى ﴿41﴾ |
در باره رستاخيز از تو مىپرسند كه فرارسيدنش چه وقت است (42) | | يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا ﴿42﴾ |
تو را چه به گفتگو در آن (43) | | فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَا ﴿43﴾ |
علم آن با پروردگار تو است (44) | | إِلَى رَبِّكَ مُنتَهَاهَا ﴿44﴾ |
تو فقط كسى را كه از آن مىترسد هشدار مىدهى (45) | | إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا ﴿45﴾ |
روزى كه آن را مىبينند گويى كه آنان جز شبى يا روزى درنگ نكردهاند (46) | | كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿46﴾ |
