|
|
|
|
|
|
|
| | | مسلما پرهيزگاران را رستگارى است (31) | | إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا ﴿31﴾ | باغچهها و تاكستانها (32) | | حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿32﴾ | و دخترانى همسال با سينههاى برجسته (33) | | وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿33﴾ | و پيالههاى لبالب (34) | | وَكَأْسًا دِهَاقًا ﴿34﴾ | در آنجا نه بيهودهاى شنوند و نه [يكديگر را] تكذيب [كنند] (35) | | لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا ﴿35﴾ | [اين است] پاداشى از پروردگار تو عطايى از روى حساب (36) | | جَزَاء مِّن رَّبِّكَ عَطَاء حِسَابًا ﴿36﴾ | پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است بخشايشگرى كه كس را ياراى خطاب با او نيست (37) | | رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرحْمَنِ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿37﴾ | روزى كه روح و فرشتگان به صف مىايستند و [مردم] سخن نگويند مگر كسى كه [خداى] رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گويد (38) | | يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿38﴾ | آن [روز] روز حق است پس هر كه خواهد راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجويد (39) | | ذَلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿39﴾ | ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم روزى كه آدمى آنچه را با دستخويش پيش فرستاده است بنگرد و كافر گويد كاش من خاك بودم (40) | | إِنَّا أَنذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَابًا ﴿40﴾ |
|
|
|
|
|
|
|
