| | |
به نام خداوند رحمتگر مهربان | | بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ |
درباره چه چيز از يكديگر مىپرسند (1) | | عَمَّ يَتَسَاءلُونَ ﴿1﴾ |
از آن خبر بزرگ (2) | | عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ ﴿2﴾ |
كه در باره آن با هم اختلاف دارند (3) | | الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿3﴾ |
نه چنان است به زودى خواهند دانست (4) | | كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿4﴾ |
باز هم نه چنان است بزودى خواهند دانست (5) | | ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿5﴾ |
آيا زمين را گهوارهاى نگردانيديم (6) | | أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿6﴾ |
و كوهها را [چون] ميخهايى [نگذاشتيم] (7) | | وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿7﴾ |
و شما را جفت آفريديم (8) | | وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا ﴿8﴾ |
و خواب شما را [مايه] آسايش گردانيديم (9) | | وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا ﴿9﴾ |
و شب را [براى شما] پوششى قرار داديم (10) | | وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا ﴿10﴾ |
و روز را [براى] معاش [شما] نهاديم (11) | | وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿11﴾ |
و بر فراز شما هفت [آسمان] استوار بنا كرديم (12) | | وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿12﴾ |
و چراغى فروزان گذارديم (13) | | وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿13﴾ |
و از ابرهاى متراكم آبى ريزان فرود آورديم (14) | | وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاء ثَجَّاجًا ﴿14﴾ |
تا بدان دانه و گياه برويانيم (15) | | لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿15﴾ |
و باغهاى در هم پيچيده و انبوه (16) | | وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿16﴾ |
قطعا وعدگاه [ما با شما] روز داورى است (17) | | إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا ﴿17﴾ |
روزى كه در صور دميده شود و گروه گروه بياييد (18) | | يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿18﴾ |
و آسمان گشوده و درهايى [پديد] شود (19) | | وَفُتِحَتِ السَّمَاء فَكَانَتْ أَبْوَابًا ﴿19﴾ |
و كوهها را روان كنند و [چون] سرابى گردند (20) | | وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا ﴿20﴾ |
[آرى] جهنم [از دير باز] كمينگاهى بوده (21) | | إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا ﴿21﴾ |
[كه] براى سركشان بازگشتگاهى است (22) | | لِلْطَّاغِينَ مَآبًا ﴿22﴾ |
روزگارى دراز در آن درنگ كنند (23) | | لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا ﴿23﴾ |
در آنجا نه خنكى چشند و نه شربتى (24) | | لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿24﴾ |
جز آب جوشان و چركابهاى (25) | | إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا ﴿25﴾ |
كيفرى مناسب [با جرم آنها] (26) | | جَزَاء وِفَاقًا ﴿26﴾ |
آنان بودند كه به [روز] حساب اميد نداشتند (27) | | إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا ﴿27﴾ |
و آيات ما را سخت تكذيب مىكردند (28) | | وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا ﴿28﴾ |
و حال آنكه هر چيزى را برشمرده [به صورت] كتابى در آوردهايم (29) | | وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا ﴿29﴾ |
پس بچشيد كه جز عذاب هرگز [چيزى] بر شما نمىافزاييم (30) | | فَذُوقُوا فَلَن نَّزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿30﴾ |
مسلما پرهيزگاران را رستگارى است (31) | | إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا ﴿31﴾ |
باغچهها و تاكستانها (32) | | حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿32﴾ |
و دخترانى همسال با سينههاى برجسته (33) | | وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿33﴾ |
و پيالههاى لبالب (34) | | وَكَأْسًا دِهَاقًا ﴿34﴾ |
در آنجا نه بيهودهاى شنوند و نه [يكديگر را] تكذيب [كنند] (35) | | لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا ﴿35﴾ |
[اين است] پاداشى از پروردگار تو عطايى از روى حساب (36) | | جَزَاء مِّن رَّبِّكَ عَطَاء حِسَابًا ﴿36﴾ |
پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است بخشايشگرى كه كس را ياراى خطاب با او نيست (37) | | رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرحْمَنِ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿37﴾ |
روزى كه روح و فرشتگان به صف مىايستند و [مردم] سخن نگويند مگر كسى كه [خداى] رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گويد (38) | | يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿38﴾ |
آن [روز] روز حق است پس هر كه خواهد راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجويد (39) | | ذَلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿39﴾ |
ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم روزى كه آدمى آنچه را با دستخويش پيش فرستاده است بنگرد و كافر گويد كاش من خاك بودم (40) | | إِنَّا أَنذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَابًا ﴿40﴾ |
