به طوري كه از قديمي ترين آثار و مدارك تاريخي بر مي آيد، مردان و زنان از روزگاران كهن، موي سرشان را آرايش داده اند. نكته جالب توجه اين است كه آرايش موي سر، هيچگاه نشانه تمدن پنداشته نشده است. نژاد هاي اوليه و غير متمدن بشر در سراسر جهان همواره توجه فراواني به موي سر خود كرده اند.
به نظر مي رسد كه موي فردار، حتي در روزگار باستان جالبتر از موي صاف بوده است. براي فر دادن موي مردان و زنان، از برخي وسايل مصنوعي نيز استفاده مي شده است. مردها ريش خودشان رانيز فر مي زده اند.
با گسترش تمدن در جوامع انساني، روشهاي فر دادن موي سر نيز متنوع تر شد. مثلا در دوره رنسانس، استفاده از سنجاق برا فر زني، حنا براي رنگ كردن و كلاه گيسهاي ابريشمي، در سراسر اروپا رواج يافت.
به بيان ديگر مردها بقدري به داشتن موي بلند و آراسته علاقه مند بودند كه هنري هشتم پادشاه انگلستان دستوري صادر كرد كه به موجب آن تمام مردها مجبور شدند موي سرشان را كوتاه نگهدارند. ولي در عوض به ايشان اجازه داد كه ريشهاي زيبا بگذارند. و سبيل شان را هر چه مي خواهند تاب دهند. وقتي جيمز اول در سال 1603 ميلادي بر تخت سلطنت انگلستان نشست، مردها دوباره موي سرشان را بلند و فر دار كردند.
رسم كوتاه نگهداشتن موي سر در نزد مردها به طور قطع در سده نوزدهم پذيرفته شد. اما زنها از صدها سال پيش به داشتن موي بلند خو گرفته بودند، زيرا در اين مدت همواره به ايشان گفته مي شد كه موي سر، نشانه قله افتخار در جمال ايشان است. باوجود اين، بد نيست بدانيد كه كوتاه كردن موي سر در دربار لوي چهاردهم پادشاه فرانسه رواج داشت و در دربار جيمز اول پادشاه انگلستان نيز مد بود.
مطالب مرتبط:
كلاه ,
كلاه گيس ,
مو ,
تاريخ ,
مرد ,
زن
لینک مستقیم: كلاه گيس مو در تاريخ
بخش مد و زيبایی و ترفندهای آرایشی وب سایت محبوب فارسی زبانان محشر