| | |
به نام خداوند رحمتگر مهربان | | بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ |
پرسندهاى از عذاب واقعشوندهاى پرسيد (1) | | سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ﴿1﴾ |
كه اختصاص به كافران دارد [و] آن را بازدارندهاى نيست (2) | | لِّلْكَافِرينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ ﴿2﴾ |
[و] از جانب خداوند صاحب درجات [و مراتب] است (3) | | مِّنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ ﴿3﴾ |
فرشتگان و روح در روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است به سوى او بالا مىروند (4) | | تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ ﴿4﴾ |
پس صبر كن صبرى نيكو (5) | | فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا ﴿5﴾ |
زيرا آنان [عذاب] را دور مىبينند (6) | | إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا ﴿6﴾ |
و [ما] نزديكش مىبينيم (7) | | وَنَرَاهُ قَرِيبًا ﴿7﴾ |
روزى كه آسمانها چون فلز گداخته شود (8) | | يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاء كَالْمُهْلِ ﴿8﴾ |
و كوهها چون پشم زده گردد (9) | | وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ ﴿9﴾ |
و هيچ دوست صميمى از دوست صميمى [حال] نپرسد (10) | | وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا ﴿10﴾ |
