| | |
به نام خداوند رحمتگر مهربان | | بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ |
آنگاه كه خورشيد به هم درپيچد (1) | | إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ ﴿1﴾ |
و آنگه كه ستارگان همىتيره شوند (2) | | وَإِذَا النُّجُومُ انكَدَرَتْ ﴿2﴾ |
و آنگاه كه كوهها به رفتار آيند (3) | | وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ ﴿3﴾ |
وقتى شتران ماده وانهاده شوند (4) | | وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾ |
و آنگه كه وحوش را همىگرد آرند (5) | | وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾ |
درياها آنگه كه جوشان گردند (6) | | وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾ |
و آنگاه كه جانها به هم درپيوندند (7) | | وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾ |
پرسند چو زان دخترك زنده بهگور (8) | | وَإِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾ |
به كدامين گناه كشته شده است (9) | | بِأَيِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾ |
و آنگاه كه نامهها زهم بگشايند (10) | | وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾ |
و آنگاه كه آسمان زجا كنده شود (11) | | وَإِذَا السَّمَاء كُشِطَتْ ﴿11﴾ |
و آنگه كه جحيم را برافروزانند (12) | | وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾ |
و آنگه كه بهشت را فرا پيش آرند (13) | | وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾ |
هر نفس بداند چه فراهم ديده (14) | | عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾ |
نه نه سوگند به اختران گردان (15) | | فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾ |
[كز ديده] نهان شوند و از نو آيند (16) | | الْجَوَارِ الْكُنَّسِ ﴿16﴾ |
سوگند به شب چون پشت گرداند (17) | | وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾ |
سوگند به صبح چون دميدن گيرد (18) | | وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾ |
كه [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است (19) | | إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ﴿19﴾ |
نيرومند [كه] پيش خداوند عرش بلندپايگاه است (20) | | ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ ﴿20﴾ |
در آنجا [هم] مطاع [و هم] امين است (21) | | مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ ﴿21﴾ |
و رفيق شما مجنون نيست (22) | | وَمَا صَاحِبُكُم بِمَجْنُونٍ ﴿22﴾ |
و قطعا آن [فرشته وحى] را در افق رخشان ديده (23) | | وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ ﴿23﴾ |
و او در امر غيب بخيل نيست (24) | | وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ ﴿24﴾ |
و [قرآن] نيستسخن ديو رجيم (25) | | وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ ﴿25﴾ |
پس به كجا مىرويد (26) | | فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ ﴿26﴾ |
اين [سخن] بجز پندى براى عالميان نيست (27) | | إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ ﴿27﴾ |
براى هر يك از شما كه خواهد به راه راست رود (28) | | لِمَن شَاء مِنكُمْ أَن يَسْتَقِيمَ ﴿28﴾ |
و تا خدا پروردگار جهانها نخواهد [شما نيز] نخواهيد خواست (29) | | وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ ﴿29﴾ |
