|
|
|
|
|
|
|
| | | نه چنان است آنگاه كه زمين سخت در هم كوبيده شود (21) | | كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا ﴿21﴾ | و [فرمان] پروردگارت و فرشته[ها] صفدرصف آيند (22) | | وَجَاء رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا ﴿22﴾ | و جهنم را در آن روز [حاضر] آورند آن روز است كه انسان پند گيرد و[لى] كجا او را جاى پندگرفتن باشد (23) | | وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّكْرَى ﴿23﴾ | گويد كاش براى زندگانى خود [چيزى] پيش فرستاده بودم (24) | | يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي ﴿24﴾ | پس در آن روز هيچ كس چون عذابكردن او عذاب نكند (25) | | فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿25﴾ | و هيچ كس چون دربندكشيدن او دربند نكشد (26) | | وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿26﴾ | اى نفس مطمئنه (27) | | يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿27﴾ | خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگرد (28) | | ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً ﴿28﴾ | و در ميان بندگان من درآى (29) | | فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ﴿29﴾ | و در بهشت من داخل شو (30) | | وَادْخُلِي جَنَّتِي ﴿30﴾ |
|
|
|
|
|
|
|
