|
|
|
|
|
|
|
| | | همانان كه در شهرها سر به طغيان برداشتند (11) | | الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ ﴿11﴾ | و در آنها بسيار تبهكارى كردند (12) | | فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ ﴿12﴾ | [تا آنكه] پروردگارت بر سر آنان تازيانه عذاب را فرونواخت (13) | | فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿13﴾ | زيرا پروردگار تو سخت در كمين است (14) | | إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿14﴾ | اما انسان هنگامى كه پروردگارش وى را مىآزمايد و عزيزش مىدارد و نعمت فراوان به او مىدهد مىگويد پروردگارم مرا گرامى داشته است (15) | | فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ ﴿15﴾ | و اما چون وى را مىآزمايد و روزىاش را بر او تنگ مىگرداند مىگويد پروردگارم مرا خوار كرده است (16) | | وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ ﴿16﴾ | ولى نه بلكه يتيم را نمىنوازيد (17) | | كَلَّا بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ ﴿17﴾ | و بر خوراك[دادن] بينوا همديگر را بر نمىانگيزيد (18) | | وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿18﴾ | و ميراث [ضعيفان] را چپاولگرانه مىخوريد (19) | | وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا ﴿19﴾ | و مال را دوست داريد دوست داشتنى بسيار (20) | | وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿20﴾ |
|
|
|
|
|
|
|
