|
|
|
|
|
|
|
| | | زودا كه هلاك [خويش] خواهد (11) | | فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا ﴿11﴾ | و در آتش افروخته درآيد (12) | | وَيَصْلَى سَعِيرًا ﴿12﴾ | او در [ميان] خانواده خود شادمان بود (13) | | إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿13﴾ | او مىپنداشت كه هرگز برنخواهد گشت (14) | | إِنَّهُ ظَنَّ أَن لَّن يَحُورَ ﴿14﴾ | آرى در حقيقت پروردگارش به او بينا بود (15) | | بَلَى إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا ﴿15﴾ | نه نه سوگند به شفق (16) | | فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿16﴾ | سوگند به شب و آنچه [شب] فروپوشاند (17) | | وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿17﴾ | سوگند به ماه چون [ب در] تمام شود (18) | | وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿18﴾ | كه قطعا از حالى به حالى برخواهيد نشست (19) | | لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَن طَبَقٍ ﴿19﴾ | پس چرا آنان باور نمىدارند (20) | | فَمَا لَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿20﴾ |
|
|
|
|
|
|
|
