|
|
|
|
|
|
|
| | | آنگاه نظر انداخت (21) | | ثُمَّ نَظَرَ ﴿21﴾ | سپس رو ترش نمود و چهره در هم كشيد (22) | | ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ ﴿22﴾ | آنگاه پشت گردانيد و تكبر ورزيد (23) | | ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ ﴿23﴾ | و گفت اين [قرآن] جز سحرى كه [به برخى] آموختهاند نيست (24) | | فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ ﴿24﴾ | اين غير از سخن بشر نيست (25) | | إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ ﴿25﴾ | زودا كه او را به س ق ر در آورم (26) | | سَأُصْلِيهِ سَقَرَ ﴿26﴾ | و تو چه دانى كه آن س ق ر چيست (27) | | وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ ﴿27﴾ | نه باقى مىگذارد و نه رها مىكند (28) | | لَا تُبْقِي وَلَا تَذَرُ ﴿28﴾ | پوستها را سياه مىگرداند (29) | | لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ ﴿29﴾ | [و] بر آن [دوزخ] نوزده [نگهبان] است (30) | | عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ ﴿30﴾ |
|
|
|
|
|
|
|
