|
|
|
|
|
|
|
| | | مرا با آنكه [او را] تنها آفريدم واگذار (11) | | ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا ﴿11﴾ | و دارايى بسيار به او بخشيدم (12) | | وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَّمْدُودًا ﴿12﴾ | و پسرانى آماده [به خدمت دادم] (13) | | وَبَنِينَ شُهُودًا ﴿13﴾ | و برايش [عيش خوش] آماده كردم (14) | | وَمَهَّدتُّ لَهُ تَمْهِيدًا ﴿14﴾ | باز [هم] طمع دارد كه بيفزايم (15) | | ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ ﴿15﴾ | ولى نه زيرا او دشمن آيات ما بود (16) | | كَلَّا إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيدًا ﴿16﴾ | به زودى او را به بالارفتن از گردنه [عذاب] وادار مىكنم (17) | | سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا ﴿17﴾ | آرى [آن دشمن حق] انديشيد و سنجيد (18) | | إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ ﴿18﴾ | كشته بادا چگونه [او] سنجيد (19) | | فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ﴿19﴾ | [آرى] كشته بادا چگونه [او] سنجيد (20) | | ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ﴿20﴾ |
|
|
|
|
|
|
|
