| | |
به نام خداوند رحمتگر مهربان | | بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ |
[خداى] رحمان (1) | | الرَّحْمَنُ ﴿1﴾ |
قرآن را ياد داد (2) | | عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿2﴾ |
انسان را آفريد (3) | | خَلَقَ الْإِنسَانَ ﴿3﴾ |
به او بيان آموخت (4) | | عَلَّمَهُ الْبَيَانَ ﴿4﴾ |
خورشيد و ماه بر حسابى [روان]اند (5) | | الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿5﴾ |
و بوته و درخت چهرهسايانند (6) | | وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ ﴿6﴾ |
و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت (7) | | وَالسَّمَاء رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ ﴿7﴾ |
تا مبادا از اندازه درگذريد (8) | | أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ ﴿8﴾ |
و وزن را به انصاف برپا داريد و در سنجش مكاهيد (9) | | وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ ﴿9﴾ |
و زمين را براى مردم نهاد (10) | | وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿10﴾ |
در آن ميوه [ها] و نخلها با خوشههاى غلاف دار (11) | | فِيهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ ﴿11﴾ |
و دانههاى پوستدار و گياهان خوشبوست (12) | | وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُ ﴿12﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (13) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿13﴾ |
انسان را از گل خشكيدهاى سفال مانند آفريد (14) | | خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ ﴿14﴾ |
و جن را از تشعشعى از آتش خلق كرد (15) | | وَخَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ ﴿15﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (16) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿16﴾ |
پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر (17) | | رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ ﴿17﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (18) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿18﴾ |
دو دريا را [به گونهاى] روان كرد [كه] با هم برخورد كنند (19) | | مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ ﴿19﴾ |
ميان آن دو حد فاصلى است كه به هم تجاوز نمىكنند (20) | | بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا يَبْغِيَانِ ﴿20﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (21) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿21﴾ |
از هر دو [دريا] مرواريد و مرجان برآيد (22) | | يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿22﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (23) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿23﴾ |
و او راست در دريا سفينههاى بادباندار بلند همچون كوهها (24) | | وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ ﴿24﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (25) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿25﴾ |
هر چه بر [زمين] است فانىشونده است (26) | | كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ ﴿26﴾ |
و ذات باشكوه و ارجمند پروردگارت باقى خواهد ماند (27) | | وَيَبْقَى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ ﴿27﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (28) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿28﴾ |
هر كه در آسمانها و زمين است از او درخواست مىكند هر زمان او در كارى است (29) | | يَسْأَلُهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ ﴿29﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (30) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿30﴾ |
اى جن و انس زودا كه به شما بپردازيم (31) | | سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَا الثَّقَلَانِ ﴿31﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (32) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿32﴾ |
اى گروه جنيان و انسيان اگر مىتوانيد از كرانههاى آسمانها و زمين به بيرون رخنه كنيد پس رخنه كنيد [ولى] جز با [به دست آوردن] تسلطى رخنه نمىكنيد (33) | | يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانفُذُوا لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ﴿33﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (34) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿34﴾ |
بر سر شما شرارههايى از [نوع] تفته آهن و مس فرو فرستاده خواهد شد و [از كسى] يارى نتوانيد طلبيد (35) | | يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِّن نَّارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنتَصِرَانِ ﴿35﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (36) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿36﴾ |
پس آنگاه كه آسمان از هم شكافد و چون چرم گلگون گردد (37) | | فَإِذَا انشَقَّتِ السَّمَاء فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ ﴿37﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (38) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿38﴾ |
در آن روز هيچ انس و جنى از گناهش پرسيده نشود (39) | | فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُسْأَلُ عَن ذَنبِهِ إِنسٌ وَلَا جَانٌّ ﴿39﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (40) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿40﴾ |
تبهكاران از سيمايشان شناخته مىشوند و از پيشانى و پايشان بگيرند (41) | | يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالْأَقْدَامِ ﴿41﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (42) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿42﴾ |
اين است همان جهنمى كه تبهكاران آن را دروغ مىخواندند (43) | | هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿43﴾ |
ميان [آتش] و ميان آب جوشان سرگردان باشند (44) | | يَطُوفُونَ بَيْنَهَا وَبَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ ﴿44﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (45) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿45﴾ |
و هر كس را كه از مقام پروردگارش بترسد دو باغ است (46) | | وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ﴿46﴾ |
پس كداميك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (47) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿47﴾ |
كه داراى شاخسارانند (48) | | ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ﴿48﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (49) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿49﴾ |
در آن دو [باغ] دو چشمه روان است (50) | | فِيهِمَا عَيْنَانِ تَجْرِيَانِ ﴿50﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (51) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿51﴾ |
در آن دو [باغ] از هر ميوهاى دو گونه است (52) | | فِيهِمَا مِن كُلِّ فَاكِهَةٍ زَوْجَانِ ﴿52﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (53) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿53﴾ |
بر بسترهايى كه آستر آنها از ابريشم درشتبافت است تكيه آنند و چيدن ميوه [از] آن دو باغ [به آسانى] در دسترس است (54) | | مُتَّكِئِينَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَيْنِ دَانٍ ﴿54﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (55) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿55﴾ |
در آن [باغها دلبرانى] فروهشتهنگاهند كه دست هيچ انس و جنى پيش از ايشان به آنها نرسيده است (56) | | فِيهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿56﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (57) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿57﴾ |
گويى كه آنها ياقوت و مرجانند (58) | | كَأَنَّهُنَّ الْيَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ﴿58﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (59) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿59﴾ |
مگر پاداش احسان جز احسان است (60) | | هَلْ جَزَاء الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ ﴿60﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (61) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿61﴾ |
و غير از آن دو [باغ] دو باغ [ديگر نيز] هست (62) | | وَمِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ﴿62﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (63) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿63﴾ |
كه از [شدت] سبزى سيهگون مىنمايد (64) | | مُدْهَامَّتَانِ ﴿64﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (65) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿65﴾ |
در آن دو [باغ] دو چشمه همواره جوشان است (66) | | فِيهِمَا عَيْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ﴿66﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (67) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿67﴾ |
در آن دو ميوه و خرما و انار است (68) | | فِيهِمَا فَاكِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ﴿68﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (69) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿69﴾ |
در آنجا [زنانى] نكوخوى و نكورويند (70) | | فِيهِنَّ خَيْرَاتٌ حِسَانٌ ﴿70﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (71) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿71﴾ |
حورانى پردهنشين در [دل] خيمهها (72) | | حُورٌ مَّقْصُورَاتٌ فِي الْخِيَامِ ﴿72﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (73) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿73﴾ |
دست هيچ انس و جنى پيش از ايشان به آنها نرسيده است (74) | | لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿74﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (75) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿75﴾ |
بر بالش سبز و فرش نيكو تكيه زدهاند (76) | | مُتَّكِئِينَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِيٍّ حِسَانٍ ﴿76﴾ |
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (77) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿77﴾ |
خجسته باد نام پروردگار شكوهمند و بزرگوارت (78) | | تَبَارَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ ﴿78﴾ |
