|
|
|
|
|
|
|
| | | پس [از كافران] بپرس آيا ايشان [از نظر] آفرينش سختترند يا كسانى كه [در آسمانها] خلق كرديم ما آنان را از گلى چسبنده پديد آورديم (11) | | فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَم مَّنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّن طِينٍ لَّازِبٍ ﴿11﴾ | بلكه عجب مىدارى و [آنها] ريشخند مىكنند (12) | | بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَ ﴿12﴾ | و چون پند داده شوند عبرت نمىگيرند (13) | | وَإِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَ ﴿13﴾ | و چون آيتى ببينند به ريشخند مىپردازند (14) | | وَإِذَا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ ﴿14﴾ | و مىگويند اين جز سحرى آشكار نيست (15) | | وَقَالُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ ﴿15﴾ | آيا چون مرديم و خاك و استخوانهاى [خرد] گرديديم آيا راستى برانگيخته مىشويم (16) | | أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿16﴾ | و همين طور پدران اوليه ما (17) | | أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿17﴾ | بگو آرى در حالى كه شما خواريد (18) | | قُلْ نَعَمْ وَأَنتُمْ دَاخِرُونَ ﴿18﴾ | و آن تنها يك فرياد است و بس و بناگاه آنان به تماشا خيزند (19) | | فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ يَنظُرُونَ ﴿19﴾ | و مىگويند اى واى بر ما اين است روز جزا (20) | | وَقَالُوا يَا وَيْلَنَا هَذَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿20﴾ |
|
|
|
|
|
|
|
