كودكان آلماني در سن شش سالگي براي گذراندن مدت زمان 4 سال آموزش ابتدايي نخستين
وارد مدرسه مي‌شوند. در اين مدارس محيطي تربيتي آموزشي و اجتماعي براي كودكان
آلماني فراهم گرديده است. در مقايسه با مقاطع آموزشي بالاتر، اين مدارس بسيار
مساوات طلب مي‌باشند. كودكان تحت كنترل شديد قرار نگرفته و بخاطر استعدادشان
دسته بندي نمي‌شوند. هدف مدارس ابتدايي پرورش كامل استعدادهاي نهفته هر كودك است.
معلمان مدارس ابتدايي باور دارند كه اين مسئوليت آن‌ها است كه به شناسايي كودكان
ضعيف‌تر مبادرت نموده و به آن‌ها در زمينه درسي ياري برسانند. معلمان زماني
را براي كمك به دانش‌آموزان ضعيف‌تر چه در كلاس و چه بعد از كلاس اختصاص مي‌دهند.
آموزگاران به منظور بالابردن راندمان كلاس و برقراري ارتباط ميان دانش‌آموزان و
معلمان، اغلب همان گروه از دانش‌آموزان را به مدت يك سال درس مي‌دهند، و
بسياري از معلمان و مديران متذكر شدند كه مدارس سعي مي‌كنند يك معلم با همان كلاس
از پايه اول تا پايه چهارم باقي بماند بنا به اعتقاد معلمان اين عمل توانايي آنان
در جهت دنبال كردن پيشرفت تحصيلي هر دانش‌آموز را افزايش داده و شرايط را براي
حمايت شخصي از آنان فراهم مي‌سازد. اگر معلم ضعف درسي كودك را تشخيص دهد، كودك
ممكن است يكسال از درس عقب بيفتد چون ممكن است ضعف درسي با ورود به كلاس بالاتر
بيشتر شود. به طبق آموزشي مقطع آموزش پايه تصميم يك پايه درسي بايد با جلب موافقت
مسئولان مدارس صورت گيرد. با وجود اينكه در خصوص ابقاء تحصيلي دانش‌آموزان در
يك پايه درسي نارضايتي‌هايي وجود دارد، اما افت تحصيلي در كلاس پيشين ننگ
محسوب نمي‌شود. در عوض يك روش مهم براي پيشرفت به شمار مي‌آيد و با نظر مثبت كودك
نسبت به آن انجام مي‌شود اگر چه براي توانبخشي به كودكان ناتوان كارهايي صورت
مي‌گيرد، اما بيشتر آن‌ها به مدارس ويژه و نه مدارس معمولي فرستاده مي‌شوند. مطابق
سياستهاي آموزش كشور مدرسه بايد تجربه‌اي لذت‌بخش براي كودك باشد از اين روي
برقراري ارتباط با كودكان الزامي است. در اين راستا، معلمان متذكر شدند كه بازي‌هاي
كلاسي كه مشتمل بر تمرينات درسي به منظور جلب نظر و علاقه دانش‌آموزان صورت
مي‌گيرد. شايان ذكر است كه اين سياست طي دو سال اول آموزش كودك معمول است. آن‌ها
عقيده دارند كه آموزش رفتارهاي اجتماعي جزء مهمي‌از برنامه آموزشي كودكان در مدارس
پايه مي‌باشد. بنا به اعتقاد بسياري از كارگروهي موثر بوده و تدريس خصوصي به‌عنوان
مكمل آموزش كلاسي در جهت بالا بردن سطح روابط اجتماعي و به منظور آسان كردن فرآيند
يادگيري مي‌باشند مورد تاكيد مي باشد. آموزش مسئوليت پذيري به‌عنوان يك هدف مهم
مطرح شده و معلمان وظايف كلاسي مانند آب دادن به گياهان يا خارج كردن شيشه‌هاي شير
در ساعات تغذيه براي بالا بردن مسئوليت پذيري دانش‌آموزان را به آن‌ها تكليف
مي‌كنند. مفهوم نمره به عنوان معياري نمايانگر عملكرد كلاسي به دانش‌آموزان پايه
دوم و سوم آموخته مي‌شود، بنابراين وقتي آن‌ها وارد پايه چهارم مي‌شوند
كاملا از سيستم نمره دهي آگاهي دارند. معلمان سبك آموزش كلاسي را نيز در پايه چهارم
تغيير مي‌دهند، آن‌ها شروع به آموزش دروسي مي‌كنند كه جنبه نظري بيشتري داشته باشد.
در اين زمان همچنين از تعدادي برنامه‌هاي آموزشي كاسته مي‌شود تا دانش‌آموزان پايه
چهارم جهت ورود مقطع آموزش مقدماتي متوسطه آماده شوند. در واقع معلمين بر جدا
سازي كودكان از محيط آرام ولي پر دغدغه مدارس ابتدايي مبادرت مي‌نمايند.
در پايان مقطع چهارم كودكان از مدارس ابتدايي به يكي از چندين مدارس
مقدماتي متوسطه راه مي‌يابند. معلمين پايه يكي از اين مدارس را به دانش‌آموزان
پيشنهاد مي‌كنند. با اين حال تصميم گيري نهايي توسط والدين كودكان صورت مي‌گيرد.
