| | |
به نام خداوند رحمتگر مهربان | | بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ |
آيا كسى را كه [روز] جزا را دروغ مىخواند ديدى (1) | | أَرَأَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ ﴿1﴾ |
اين همان كس است كه يتيم را بسختى مىراند (2) | | فَذَلِكَ الَّذِي يَدُعُّ الْيَتِيمَ ﴿2﴾ |
و به خوراكدادن بينوا ترغيب نمىكند (3) | | وَلَا يَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿3﴾ |
پس واى بر نمازگزارانى (4) | | فَوَيْلٌ لِّلْمُصَلِّينَ ﴿4﴾ |
كه از نمازشان غافلند (5) | | الَّذِينَ هُمْ عَن صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ ﴿5﴾ |
آنان كه ريا مىكنند (6) | | الَّذِينَ هُمْ يُرَاؤُونَ ﴿6﴾ |
و از [دادن] زكات [و وسايل و مايحتاج خانه] خوددارى مىورزند (7) | | وَيَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ ﴿7﴾ |
