| | |
به نام خداوند رحمتگر مهربان | | بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ |
سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد (1) | | وَالسَّمَاء وَالطَّارِقِ ﴿1﴾ |
و تو چه دانى كه اختر شبگرد چيست (2) | | وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ ﴿2﴾ |
آن اختر فروزان (3) | | النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿3﴾ |
هيچ كس نيست مگر اينكه نگاهبانى بر او [گماشته شده] است (4) | | إِن كُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ ﴿4﴾ |
پس انسان بايد بنگرد كه از چه آفريده شده است (5) | | فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿5﴾ |
از آب جهندهاى خلق شده (6) | | خُلِقَ مِن مَّاء دَافِقٍ ﴿6﴾ |
[كه] از صلب مرد و ميان استخوانهاى سينه زن بيرون مىآيد (7) | | يَخْرُجُ مِن بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿7﴾ |
در حقيقت او [= خدا] بر بازگردانيدن وى بخوبى تواناست (8) | | إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿8﴾ |
آن روز كه رازها [همه] فاش شود (9) | | يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿9﴾ |
پس او را نه نيرويى ماند و نه يارى (10) | | فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿10﴾ |
سوگند به آسمان بارشانگيز (11) | | وَالسَّمَاء ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿11﴾ |
سوگند به زمين شكافدار [آماده كشت] (12) | | وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿12﴾ |
[كه] در حقيقت قرآن گفتارى قاطع و روشنگر است (13) | | إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿13﴾ |
و آن شوخى نيست (14) | | وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿14﴾ |
آنان دست به نيرنگ مىزنند (15) | | إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا ﴿15﴾ |
و [من نيز] دست به نيرنگ مىزنم (16) | | وَأَكِيدُ كَيْدًا ﴿16﴾ |
پس كافران را مهلت ده و كمى آنان را به حال خود واگذار (17) | | فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا ﴿17﴾ |
