|
|
|
|
|
|
|
| | | و آنگاه كه آسمان زجا كنده شود (11) | | وَإِذَا السَّمَاء كُشِطَتْ ﴿11﴾ | و آنگه كه جحيم را برافروزانند (12) | | وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾ | و آنگه كه بهشت را فرا پيش آرند (13) | | وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾ | هر نفس بداند چه فراهم ديده (14) | | عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾ | نه نه سوگند به اختران گردان (15) | | فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾ | [كز ديده] نهان شوند و از نو آيند (16) | | الْجَوَارِ الْكُنَّسِ ﴿16﴾ | سوگند به شب چون پشت گرداند (17) | | وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾ | سوگند به صبح چون دميدن گيرد (18) | | وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾ | كه [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است (19) | | إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ﴿19﴾ | نيرومند [كه] پيش خداوند عرش بلندپايگاه است (20) | | ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ ﴿20﴾ |
|
|
|
|
|
|
|
