|
|
|
|
|
|
|
| | | آنگاه به مرگش رسانيد و در قبرش نهاد (21) | | ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿21﴾ | سپس چون بخواهد او را برانگيزد (22) | | ثُمَّ إِذَا شَاء أَنشَرَهُ ﴿22﴾ | ولى نه هنوز آنچه را به او دستور داده به جاى نياورده است (23) | | كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿23﴾ | پس انسان بايد به خوراك خود بنگرد (24) | | فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿24﴾ | كه ما آب را به صورت بارشى فرو ريختيم (25) | | أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا ﴿25﴾ | آنگاه زمين را با شكافتنى [لازم] شكافتيم (26) | | ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿26﴾ | پس در آن دانه رويانيديم (27) | | فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا ﴿27﴾ | و انگور و سبزى (28) | | وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿28﴾ | و زيتون و درختخرما (29) | | وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا ﴿29﴾ | و باغهاى انبوه (30) | | وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿30﴾ |
|
|
|
|
|
|
|
