|
|
|
|
|
|
|
| | | آيا وقتى ما استخوانريزههاى پوسيده شديم [زندگى را از سر مىگيريم] (11) | | أَئِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً ﴿11﴾ | [و با خود] گويند در اين صورت اين برگشتى زيانآور است (12) | | قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿12﴾ | و[لى] در حقيقت آن [بازگشت بسته به] يك فرياد است [و بس] (13) | | فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾ | و بناگاه آنان در زمين هموار خواهند بود (14) | | فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ ﴿14﴾ | آيا سرگذشت موسى بر تو آمد (15) | | هَلْ أتَاكَ حَدِيثُ مُوسَى ﴿15﴾ | آنگاه كه پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا درداد (16) | | إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿16﴾ | به سوى فرعون برو كه وى سر برداشته است (17) | | اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿17﴾ | و بگو آيا سر آن دارى كه به پاكيزگى گرايى (18) | | فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَى أَن تَزَكَّى ﴿18﴾ | و تو را به سوى پروردگارت راه نمايم تا پروا بدارى (19) | | وَأَهْدِيَكَ إِلَى رَبِّكَ فَتَخْشَى ﴿19﴾ | پس معجزه بزرگ [خود] را بدو نمود (20) | | فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَى ﴿20﴾ |
|
|
|
|
|
|
|
