|
|
|
|
|
|
|
| | | پس چگونه بود عذاب من و هشدارها[ى من] (21) | | فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ ﴿21﴾ | و قطعا قرآن را براى پندآموزى آسان كردهايم پس آيا پندگيرندهاى هست (22) | | وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ ﴿22﴾ | قوم ثمود هشداردهندگان را تكذيب كردند (23) | | كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ ﴿23﴾ | و گفتند آيا تنها بشرى از خودمان را پيروى كنيم در اين صورت ما واقعا در گمراهى و جنون خواهيم بود (24) | | فَقَالُوا أَبَشَرًا مِّنَّا وَاحِدًا نَّتَّبِعُهُ إِنَّا إِذًا لَّفِي ضَلَالٍ وَسُعُرٍ ﴿24﴾ | آيا از ميان ما [وحى] بر او القا شده است [نه] بلكه او دروغگويى گستاخ است (25) | | أَؤُلْقِيَ الذِّكْرُ عَلَيْهِ مِن بَيْنِنَا بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ ﴿25﴾ | به زودى فردا بدانند دروغگوى گستاخ كيست (26) | | سَيَعْلَمُونَ غَدًا مَّنِ الْكَذَّابُ الْأَشِرُ ﴿26﴾ | ما براى آزمايش آنان [آن] مادهشتر را فرستاديم و [به صالح گفتيم]مراقب آنان باش و شكيبايى كن (27) | | إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَّهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَاصْطَبِرْ ﴿27﴾ | و به آنان خبر ده كه آب ميانشان بخش شدهاست هر كدام را آب به نوبتخواهد بود (28) | | وَنَبِّئْهُمْ أَنَّ الْمَاء قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ كُلُّ شِرْبٍ مُّحْتَضَرٌ ﴿28﴾ | پس رفيقشان را صدا كردند و [او] شمشير كشيد و [شتر را] پى كرد (29) | | فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَى فَعَقَرَ ﴿29﴾ | پس چگونه بود عذاب من و هشدارها[ى من] (30) | | فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ ﴿30﴾ |
|
|
|
|
|
|
|
