|
|
|
|
|
|
|
| | | پس درهاى آسمان را به آبى ريزان گشوديم (11) | | فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاء بِمَاء مُّنْهَمِرٍ ﴿11﴾ | و از زمين چشمهها جوشانيديم تا آب [زمين و آسمان] براى امرى كه مقدر شده بود به هم پيوستند (12) | | وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُونًا فَالْتَقَى الْمَاء عَلَى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ ﴿12﴾ | و او را بر [كشتى] تختهدار و ميخآجين سوار كرديم (13) | | وَحَمَلْنَاهُ عَلَى ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ ﴿13﴾ | [كشتى] زير نظر ما روان بود [اين] پاداش كسى بود كه مورد انكار واقع شده بود (14) | | تَجْرِي بِأَعْيُنِنَا جَزَاء لِّمَن كَانَ كُفِرَ ﴿14﴾ | و به راستى آن [سفينه] را بر جاى نهاديم [تا] عبرتى [باشد] پس آيا پندگيرندهاى هست (15) | | وَلَقَد تَّرَكْنَاهَا آيَةً فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ ﴿15﴾ | پس چگونه بود عذاب من و هشدارها[ى من] (16) | | فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ ﴿16﴾ | و قطعا قرآن را براى پندآموزى آسان كردهايم پس آيا پندگيرندهاى هست (17) | | وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ ﴿17﴾ | عاديان به تكذيب پرداختند پس چگونه بود عذاب من و هشدارها[ى من] (18) | | كَذَّبَتْ عَادٌ فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ ﴿18﴾ | ما بر [سر] آنان در روز شومى به طور مداوم تندبادى توفنده فرستاديم (19) | | إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا صَرْصَرًا فِي يَوْمِ نَحْسٍ مُّسْتَمِرٍّ ﴿19﴾ | [كه] مردم را از جا مىكند گويى تنههاى نخلى بودند كه ريشهكن شده بودند (20) | | تَنزِعُ النَّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُّنقَعِرٍ ﴿20﴾ |
|
|
|
|
|
|
|
