|
|
|
|
|
|
|
| | | مگر كسى را كه به دوزخ رفتنى است (163) | | إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ ﴿163﴾ | و هيچ يك از ما [فرشتگان] نيست مگر [اينكه] براى او [مقام و] مرتبهاى معين است (164) | | وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَّعْلُومٌ ﴿164﴾ | و در حقيقت ماييم كه [براى انجام فرمان خدا] صف بستهايم (165) | | وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ ﴿165﴾ | و ماييم كه خود تسبيحگويانيم (166) | | وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ ﴿166﴾ | و [مشركان] به تاكيد مىگفتند (167) | | وَإِنْ كَانُوا لَيَقُولُونَ ﴿167﴾ | اگر پند [نامها]ى از پيشينيان نزد ما بود (168) | | لَوْ أَنَّ عِندَنَا ذِكْرًا مِّنْ الْأَوَّلِينَ ﴿168﴾ | قطعا از بندگان خالص خدا مىشديم (169) | | لَكُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ ﴿169﴾ | ولى [وقتى قرآن آمد] به آن كافر شدند و زودا كه بدانند (170) | | فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ ﴿170﴾ | و قطعا فرمان ما در باره بندگان فرستاده ما از پيش [چنين] رفته است (171) | | وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ ﴿171﴾ | كه آنان [بر دشمنان خودشان] حتما پيروز خواهند شد (172) | | إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ ﴿172﴾ |
|
|
|
|
|
|
|
