| | |
به نام خداوند رحمتگر مهربان | | بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ |
واى بر هر بدگوى عيبجويى (1) | | وَيْلٌ لِّكُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ ﴿1﴾ |
كه مالى گرد آورد و برشمردش (2) | | الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ﴿2﴾ |
پندارد كه مالش او را جاويد كرده (3) | | يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿3﴾ |
ولى نه قطعا در آتش خردكننده فرو افكنده خواهد شد (4) | | كَلَّا لَيُنبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ ﴿4﴾ |
و تو چه دانى كه آن آتش خردكننده چيست (5) | | وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿5﴾ |
آتش افروخته خدا[يى] است (6) | | نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ﴿6﴾ |
[آتشى] كه به دلها مىرسد (7) | | الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿7﴾ |
و [آتشى كه] در ستونهايى دراز آنان را در ميان فرامىگيرد (8) | | إِنَّهَا عَلَيْهِم مُّؤْصَدَةٌ ﴿8﴾ |
در ستونهاي كشيده و طولاني! (9) | | فِي عَمَدٍ مُّمَدَّدَةٍ ﴿9﴾ |