مسجد جامع خرمشهر، قلب شهر بود كه مي‌تپيد و تا بود مظهر ماندن و استقامت بود.
مسجد جامع خرمشهر، مادری بود كه فرزندان خويش را زير بال و پر گرفته بود و در بی‌پناهی پناه داده بود و تا بود مظهر ماندن و استقامت بود و آنگاه نيز كه خرمشهر به اشغال متجاوزان در‌آمد و مدافعان ناگزير شدند كه به آن سوی شط خرمشهر كوچ كنند باز هم مسجد جامع، مظهر همه آن آرزوهایی بود كه جز در باز پس‌گيری شهر برآورده نمی‌شد.
مسجد جامع، همه خرمشهر بود!

در همین زمینه

پنجره ای رو به آسمان

شهید گمنام

بزرگ‏مردان کوچک!

ما ز بالاییم و بالا می رویم

سپاهیان محمد

خونین شهر

نخل‏های بی‏سر

¤ سه شنبه، 3 خرداد 1384   یادداشت، نظر؟