Englishبراي تغيير زبان بر روي عكس كليك كنيد

فهرست قرآن محشر دات كام

 

 
 

سوره 44: الدخان - تغيير سوره و ترجمه

 
   

به نام خداوند رحمتگر مهربان

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

حاء ميم (1)

 

حم ﴿1﴾

سوگند به كتاب روشنگر (2)

 

وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ ﴿2﴾

[كه] ما آن را در شبى فرخنده نازل كرديم [زيرا] كه ما هشداردهنده بوديم (3)

 

إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُّبَارَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنذِرِينَ ﴿3﴾

در آن [شب] هر [گونه] كارى [به نحوى] استوار فيصله مى‏يابد (4)

 

فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ ﴿4﴾

[اين] كارى است [كه] از جانب ما [صورت مى‏گيرد] ما فرستنده [پيامبران] بوديم (5)

 

أَمْرًا مِّنْ عِندِنَا إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ ﴿5﴾

[و اين] رحمتى از پروردگار توست كه او شنواى داناست (6)

 

رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿6﴾

پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است اگر يقين داريد (7)

 

رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ ﴿7﴾

خدايى جز او نيست او زندگى مى‏بخشد و مى‏ميراند پروردگار شما و پروردگار پدران شماست (8)

 

لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ ﴿8﴾

ولى نه آنها به شك و شبهه خويش سرگرمند (9)

 

بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ يَلْعَبُونَ ﴿9﴾

پس در انتظار روزى باش كه آسمان دودى نمايان برمى‏آورد (10)

 

فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّمَاء بِدُخَانٍ مُّبِينٍ ﴿10﴾

كه مردم را فرو مى‏گيرد اين است عذاب پر درد (11)

 

يَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿11﴾

[مى‏گويند] پروردگارا اين عذاب را از ما دفع كن كه ما ايمان داريم (12)

 

رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ ﴿12﴾

آنان را كجا [جاى] پند[گرفتن] باشد و حال آنكه به يقين براى آنان پيامبرى روشنگر آمده است (13)

 

أَنَّى لَهُمُ الذِّكْرَى وَقَدْ جَاءهُمْ رَسُولٌ مُّبِينٌ ﴿13﴾

پس از او روى برتافتند و گفتند تعليم‏يافته‏اى ديوانه است (14)

 

ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَّجْنُونٌ ﴿14﴾

ما اين عذاب را اندكى از شما برمى‏داريم [ولى شما] در حقيقت باز از سر مى‏گيريد (15)

 

إِنَّا كَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِيلًا إِنَّكُمْ عَائِدُونَ ﴿15﴾

روزى كه دست به حمله مى‏زنيم همان حمله بزرگ [آنگاه] ما انتقام‏كشنده‏ايم (16)

 

يَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْكُبْرَى إِنَّا مُنتَقِمُونَ ﴿16﴾

و به يقين پيش از آنان قوم فرعون را بيازموديم و پيامبرى بزرگوار برايشان آمد (17)

 

وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءهُمْ رَسُولٌ كَرِيمٌ ﴿17﴾

كه [به آنان گفت] بندگان خدا را به من بسپاريد زيرا كه من شما را فرستاده‏اى امينم (18)

 

أَنْ أَدُّوا إِلَيَّ عِبَادَ اللَّهِ إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿18﴾

و بر خدا برترى مجوييد كه من براى شما حجتى آشكار آورده‏ام (19)

 

وَأَنْ لَّا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ إِنِّي آتِيكُم بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ ﴿19﴾

و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مى‏برم از اينكه مرا سنگباران كنيد (20)

 

وَإِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَرَبِّكُمْ أَن تَرْجُمُونِ ﴿20﴾

و اگر به من ايمان نمى‏آوريد پس از من كناره گيريد (21)

 

وَإِنْ لَّمْ تُؤْمِنُوا لِي فَاعْتَزِلُونِ ﴿21﴾

پس پروردگار خود را خواند كه اينها مردمى گناهكارند (22)

 

فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلَاء قَوْمٌ مُّجْرِمُونَ ﴿22﴾

[فرمود] بندگانم را شبانه ببر زيرا شما مورد تعقيب واقع خواهيد شد (23)

 

فَأَسْرِ بِعِبَادِي لَيْلًا إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ ﴿23﴾

و دريا را هنگامى كه آرام است پشت‏سر بگذار كه آنان سپاهى غرق‏شدنى‏اند (24)

 

وَاتْرُكْ الْبَحْرَ رَهْوًا إِنَّهُمْ جُندٌ مُّغْرَقُونَ ﴿24﴾

[وه] چه باغها و چشمه‏سارانى [كه آنها بعد از خود] بر جاى نهادند (25)

 

كَمْ تَرَكُوا مِن جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿25﴾

و كشتزارها و جايگاه‏هاى نيكو (26)

 

وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ ﴿26﴾

و نعمتى كه از آن برخوردار بودند (27)

 

وَنَعْمَةٍ كَانُوا فِيهَا فَاكِهِينَ ﴿27﴾

[آرى] اين چنين [بود] و آنها را به مردمى ديگر ميراث داديم (28)

 

كَذَلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِينَ ﴿28﴾

و آسمان و زمين بر آنان زارى نكردند و مهلت نيافتند (29)

 

فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاء وَالْأَرْضُ وَمَا كَانُوا مُنظَرِينَ ﴿29﴾

و به راستى فرزندان اسرائيل را از عذاب خفت‏آور رهانيديم (30)

 

وَلَقَدْ نَجَّيْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِينِ ﴿30﴾

از [دست] فرعون كه متكبرى از افراطكاران بود (31)

 

مِن فِرْعَوْنَ إِنَّهُ كَانَ عَالِيًا مِّنَ الْمُسْرِفِينَ ﴿31﴾

و قطعا آنان را دانسته بر مردم جهان ترجيح داديم (32)

 

وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَى عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِينَ ﴿32﴾

و از نشانه‏ها [ى الهى] آنچه را كه در آن آزمايشى آشكار بود بديشان داديم (33)

 

وَآتَيْنَاهُم مِّنَ الْآيَاتِ مَا فِيهِ بَلَاء مُّبِينٌ ﴿33﴾

هر آينه اين [كافران] مى‏گويند (34)

 

إِنَّ هَؤُلَاء لَيَقُولُونَ ﴿34﴾

جز مرگ نخستين ديگر [واقعه‏اى] نيست و ما زنده‏شدنى نيستيم (35)

 

إِنْ هِيَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُنشَرِينَ ﴿35﴾

اگر راست مى‏گوييد پس پدران ما را [باز] آوريد (36)

 

فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿36﴾

آيا ايشان بهترند يا قوم تبع و كسانى كه پيش از آنها بودند آنها را هلاك كرديم زيرا كه گنهكار بودند (37)

 

أَهُمْ خَيْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ أَهْلَكْنَاهُمْ إِنَّهُمْ كَانُوا مُجْرِمِينَ ﴿37﴾

و آسمانها و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است به بازى نيافريده‏ايم (38)

 

وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ ﴿38﴾

آنها را جز به حق نيافريده‏ايم ليكن بيشترشان نمى‏دانند (39)

 

مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ ﴿39﴾

در حقيقت روز جدا سازى موعد همه آنهاست (40)

 

إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ مِيقَاتُهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿40﴾

همان روزى كه هيچ دوستى از هيچ دوستى نمى‏تواند حمايتى كند و آنان يارى نمى‏شوند (41)

 

يَوْمَ لَا يُغْنِي مَوْلًى عَن مَّوْلًى شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ ﴿41﴾

مگر كسى را كه خدا رحمت كرده است زيرا كه اوست همان ارجمند مهربان (42)

 

إِلَّا مَن رَّحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿42﴾

آرى درخت زقوم (43)

 

إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ ﴿43﴾

خوراك گناه پيشه است (44)

 

طَعَامُ الْأَثِيمِ ﴿44﴾

چون مس گداخته در شكمها مى‏گدازد (45)

 

كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ ﴿45﴾

همانند جوشش آب جوشان (46)

 

كَغَلْيِ الْحَمِيمِ ﴿46﴾

او را بگيريد و به ميان دوزخش بكشانيد (47)

 

خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَى سَوَاء الْجَحِيمِ ﴿47﴾

آنگاه از عذاب آب جوشان بر سرش فرو ريزيد (48)

 

ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِيمِ ﴿48﴾

بچش كه تو همان ارجمند بزرگوارى (49)

 

ذُقْ إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْكَرِيمُ ﴿49﴾

اين است همان چيزى كه در باره آن ترديد مى‏كرديد (50)

 

إِنَّ هَذَا مَا كُنتُم بِهِ تَمْتَرُونَ ﴿50﴾

به راستى پرهيزگاران در جايگاهى آسوده [اند] (51)

 

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي مَقَامٍ أَمِينٍ ﴿51﴾

در بوستانها و كنار چشمه‏سارها (52)

 

فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿52﴾

پرنيان نازك و ديباى ستبر مى‏پوشند [و] برابر هم نشسته‏اند (53)

 

يَلْبَسُونَ مِن سُندُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُّتَقَابِلِينَ ﴿53﴾

[آرى] چنين [خواهد بود] و آنها را با حوريان درشت‏چشم همسر مى‏گردانيم (54)

 

كَذَلِكَ وَزَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِينٍ ﴿54﴾

در آنجا هر ميوه‏اى را [كه بخواهند] آسوده خاطر مى‏طلبند (55)

 

يَدْعُونَ فِيهَا بِكُلِّ فَاكِهَةٍ آمِنِينَ ﴿55﴾

در آنجا جز مرگ نخستين مرگ نخواهند چشيد و [خدا] آنها را از عذاب دوزخ نگاه مى‏دارد (56)

 

لَا يَذُوقُونَ فِيهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَى وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ ﴿56﴾

[اين] بخششى است از جانب پروردگار تو اين است همان كاميابى بزرگ (57)

 

فَضْلًا مِّن رَّبِّكَ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿57﴾

در حقيقت [قرآن] را بر زبان تو آسان گردانيديم اميد كه پند پذيرند (58)

 

فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ ﴿58﴾

پس مراقب باش زيرا كه آنان هم مراقبند (59)

 

فَارْتَقِبْ إِنَّهُم مُّرْتَقِبُونَ ﴿59﴾

   
 

<<صفحه بعد

تمام سوره

صفحه قبل>>

 
 
0.0276