|
|
|
|
|
|
|
| | | سوگند به شب چون آرام گيرد (2) | | وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَى ﴿2﴾ | [كه] پروردگارت تو را وانگذاشته و دشمن نداشته است (3) | | مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَى ﴿3﴾ | و قطعا آخرت براى تو از دنيا نيكوتر خواهد بود (4) | | وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَّكَ مِنَ الْأُولَى ﴿4﴾ | و بزودى پروردگارت تو را عطا خواهد داد تا خرسند گردى (5) | | وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى ﴿5﴾ | مگر نه تو را يتيم يافت پس پناه داد (6) | | أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَى ﴿6﴾ | و تو را سرگشته يافت پس هدايت كرد (7) | | وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَى ﴿7﴾ | و تو را تنگدستيافت و بىنياز گردانيد (8) | | وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَى ﴿8﴾ | و اما [تو نيز به پاس نعمت ما] يتيم را ميازار (9) | | فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿9﴾ | و گدا را مران (10) | | وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿10﴾ | و از نعمت پروردگار خويش [با مردم] سخن گوى (11) | | وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ ﴿11﴾ |
|
|
|
|
|
|
|
