|
|
|
|
|
|
|
| | | مقربان آن را مشاهده خواهند كرد (21) | | يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ﴿21﴾ | براستى نيكوكاران در نعيم [الهى] خواهند بود (22) | | إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ﴿22﴾ | بر تختها [نشسته] مىنگرند (23) | | عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ ﴿23﴾ | از چهرههايشان طراوت نعمت [بهشت] را درمىيابى (24) | | تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ ﴿24﴾ | از بادهاى مهر شده نوشانيده شوند (25) | | يُسْقَوْنَ مِن رَّحِيقٍ مَّخْتُومٍ ﴿25﴾ | [بادهاى كه] مهر آن مشك است و در اين [نعمتها] مشتاقان بايد بر يكديگر پيشى گيرند (26) | | خِتَامُهُ مِسْكٌ وَفِي ذَلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿26﴾ | و تركيبش از [چشمه] تسنيم است (27) | | وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِيمٍ ﴿27﴾ | چشمهاى كه مقربان [خدا] از آن نوشند (28) | | عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿28﴾ | [آرى در دنيا] كسانى كه گناه مىكردند آنان را كه ايمان آورده بودند به ريشخند مىگرفتند (29) | | إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُواْ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ ﴿29﴾ | و چون بر ايشان مىگذشتند اشاره چشم و ابرو با هم رد و بدل مىكردند (30) | | وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ ﴿30﴾ |
|
|
|
|
|
|
|
