ور رفتن با کامپیوتر و اجرای بازیهای کامپیوتری چیزی نبود که بتواند عطش وافر گیتس و آلن را فرو نشاند . این دو نوجوان رویای تاسیس یک شرکت نرم افزاری را در سر می پروراندند . گیتس در این خصوص می گوید «ما پس از تماس با شرکتهای بزرگ مانند IBM و Digital بسیار ناامید شدیم ، چون وقتی به آنها می گفتیم که برنامه هایی مانند کامپایلر و یا ویرایشگر نوشته ایم آنها در جواب با پوزخندی به ما می گفتند به برنامه های چند بچه مدرسه ای نیاز ندارند و خودشان برنامه نویس ماهر و مجرب دارند.»
تلاش آنها برای برنامه نویسی وقتی به صورت جدی مطرح شد که مهندسان شبکه برق رسانی شمال غرب آمریکا با مشکل روبرو شدند . آنها در جستجو برای رفع مشکل به وجود آمده به جزوه 300 صفحه ای که گیتس و دوستش تهیه کرده بودند مراجعه نمودند . شرکت TRW مسئول نوشتن برنامه هایی برای تجزیه و تحلیل نیازهای الکتریکی منطقه شمال غرب آمریکا بود . برنامه هایی که مهندسان این شرکت می نوشتند مقدار الکتریسیته تولید شده توسط سد را کنترل می کرد . اما اشکالات ایجاد شده در برنامه کامپیوتری PDP – 10 موجب وقفه در کار این شرکت شده بود . در جزوه مذکور به بسیاری از مشکلاتی که در کامپیوترهای آن زمان ممکن بود به وجود آید اشاره شده بود . در انتهای جزوه ؛ نام دو برنامه نویس به عنوان مولفان آن جزوه به چشم می خورد . این دو برنامه نویس ، گیتس و آلن بودند . شرکت TRW پس از آن که این دو را پیدا کرد از آنها دعوت نمود تا برای مصاحبه به Portland بروند . این شرکت قصد داشت آن دو را استخدام کند .« هیچ یک از کارکنان شرکت TRW نمی توانستند باور کنند که ما دو بچه 9 و 10 ساله هستیم.»
رئیس شرکت TRW فردی به نام جان نورتون بود . (در بخش آزاد سایت میکرو رایانه مقالاتی نیز در این زمینه وجود دارد) گیتس در مورد جان نورتون می گوید : « وقتی دیدم نورتون فهرست 5 هزار صفحه ای سیستم عامل را حفظ است بسیار حیرت کردم . وجود او مرا وادار کرد که برای بهتر کارکردن تلاش کنم . اکنون هم وقتی به نورتون فکر می کنم تصویری که از او در ذهن دارم فردی است که گویا همیشه بیشتر از من می دانست . وجود او ثابت کرد که من آنقدرها هم خارق العاده نیستم . همین حس باعث می شد سعی کنم که لغزش و ضعفی در کارم به وجود نیاید ، چون به محض آنکه مسیری را اشتباه می رفتم او می آمد و به من می گفت : « نگاه کن ، بهتر نبود از این راه می رفتی؟ »
در هر صورت گیتس و آلن در آنجا استخدام شدند . آلن آپارتمانی را در Portland اجاره کرد و آنها بعد از گرفتن مرخصی از مدرسه به آن آپارتمان می رفتند .
آن دو پروژه را با موفقیت پشت سر گذاشتند و پس از اتمام پروژه به خانه بازگشتند . گیتس در سال 1973 از دبیرستان فارغ التحصیل شد در حالی که در آزمون استعداد تحصیلی نمره کامل را از بخش ریاضی این آزمون گرفته بود .
ورنون هارینکتون یکی از مسئولین دبیرستان Lakeside توصیه نامه ای نوشت و گیتس را به دانشگاه هاروارد معرفی کرد . بخشی از این توصیه نامه به قرار زیر است :
« او در سن ده سالگی یکی از نوابغ کامپیوتری مدرسه Lakeside بوده و در محاسبات ریاضی حتی از معلمین خود سریعتر عمل می کرد . گیتس به همراه دوستش پروژه ای را برای یک شرکت واقع در Portland انجام دادند . پروژه آنها با موفقیت به اتمام رسید . همچنین گیتس و دوستش بابت برنامه ای که برای کامپیوتری کردن جدول زمان بندی مدرسه نوشتند 5000 هزار دلار به دست آوردند.»
هارینکتون در توصیه نامه اش به این موضوع که گیتس در دو سال آخر دبیرستان به موضوعاتی چون تاتر و سیاست علاقه مند شده بود و به مطالعات آزاد با موضوعات اجتماعی می پرداخت، نیز اشاره کرده بود.
