خانواده مسئولیت اصلی جامعهپذیر کردن جوانان را به عهده دارد. گاهی خانواده، آگاهانه هنجارهای زندگی را به جوانان میآموزد و گاهی رفتار پدران و مادران بیآنکه خود آنان متوجه شوند، سرمشق زندگی جوانان قرار میگیرد.
بر اساس نظرسنجیای که توسط گروهی از کارشناسان در سال ۸۵ انجام گرفت ،۵/۲۲ درصد از جوانان معتقدند که والدینشان آنان را درک نمیکنند و ۴/۴۱ درصد بیان کردهاند که والدین هیچ گاه خود را جای فرزندانشان نمیگذارند و بیشتر از دید خود به مسائل آنان نگاه میکنند.
بر طبق این گزارش در نگرش فرد نسبت به محیط خانواده، ۹/۱۳ درصد با این جمله که «گاهی اوقات آرزو میکنم ایکاش در خانواده دیگری به دنیا میآمدم» نظر موافق داشتهاند. ۶۳ درصد نسبت به این نظر که «فضای خانوادگیاش ناآرام است» نظر مخالف داشتهاند و تنها ۹/۱۳ درصد موافق آن بودهاند.
همچنین در خصوص میزان اهمیت نظر والدین، ۱/۶۷ درصد معتقدند، نظر والدینشان در مورد اخلاق و رفتارشان مهم است و سعی میکنند مطابق میل آنها رفتار کنند.
طبق این نظرسنجی ۷/۱۹ درصد از جوانان اعتقاد دارند، الگوهایی را که خانوادهشان به آنها ارائه کرده،باعث رشد و تقویت باورهای آنان نشده است.
در مجموع نتایج حاصل از مقایسه بین میانگینها، نشان میدهد که متغیرهای جنسیت، سن و وضع تأهل در نگرش به خانواده تأثیری ندارد. همچنین افرادی که سطح تحصیلاتشان فوق دیپلم و بالاتر است، کسانی که به لحاظ وضعیت اقتصادی در سطح متوسط رو به بالا هستند و در روستاها ساکن هستند، نگرش مثبتتری نسبت به خانواده خود دارند. بخش خانه و خانه داري وب سایت محبوب فارسی زبانان محشر