|
|
|
|
|
|
|
| | | در آن ميوه [ها] و نخلها با خوشههاى غلاف دار (11) | | فِيهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ ﴿11﴾ | و دانههاى پوستدار و گياهان خوشبوست (12) | | وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُ ﴿12﴾ | پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (13) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿13﴾ | انسان را از گل خشكيدهاى سفال مانند آفريد (14) | | خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ ﴿14﴾ | و جن را از تشعشعى از آتش خلق كرد (15) | | وَخَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ ﴿15﴾ | پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (16) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿16﴾ | پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر (17) | | رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ ﴿17﴾ | پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (18) | | فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿18﴾ | دو دريا را [به گونهاى] روان كرد [كه] با هم برخورد كنند (19) | | مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ ﴿19﴾ | ميان آن دو حد فاصلى است كه به هم تجاوز نمىكنند (20) | | بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا يَبْغِيَانِ ﴿20﴾ |
|
|
|
|
|
|
|
